Γιολδάσης Δημήτρης – Gioldasis Dimitris [1897-1993]

```

O ζωγράφος Δημήτρης Γιολδάσης γεννήθηκε το 1897
στο Μορφοβούνι Καρδίτσας έζησε απλά και λυτά  αφοσιωμένος στον τόπο που τον γέννησε αφιερώνοντας σε αυτό και  στη ζωγραφική του.  Οι γονείς του ήταν Σαμαριναίοι  και πολύ φτωχοί, γι’ αυτό πέρασε και τα παιδικά του χρονιά ως εργαζόμενος σε καπνομάγαζα μη μπορώντας να αφιερώσει αρκετό χρόνο στη ζωγραφική που λάτρευε. Πέθανε σε μεγάλη ηλικία , αφήνοντας πίσω του μεγάλο ιστορικό και καλλιτεχνικό έργο, γιατί κατέγραψε με τη τέχνη του ένα τόπο, που άλλαξε με γρήγορους ρυθμούς χάνοντας την ομορφιά του.

Στις πρώτες ζωγραφικές του προσπάθειες  εμφανίζεται το ακατέργαστο ταλέντο του με τη βοήθεια του οποίου μπαίνει αργότερα στην Σχολή Καλών Τεχνών. Παρά  το γεγονός ότι δεν έχει απολυτήριο δημοτικού, εγγράφεται στο τμήμα κοσμηματογραφίας όπου συναντά τον Μποκατσιάμπη. Φτάνει στο τρίτο έτος και αποφοιτεί. Κατά τη διάρκεια της φοίτησης του γνωρίζει τους Γερανιώτη, Βικάτο και Ιακωβίδη ενώ βραβεύεται πολλές φορές με το Αβερώφειο βραβείο.

Ηταν ανήσυχος καλλιτέχνης και άνθρωπος. Έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό μέσα από τα οποία γνώρισε καινούριους πολιτισμούς και τέχνες. Ως καλλιτέχνης ανήκει στην πολυσυζητημένη γενιά του Μεσοπολέμου που παίζει σημαντικό ρόλο στην Νεοελληνική Ιστορία της Τέχνης.

Τα περισσότερα έργα του βασίζονται στην ηθογραφία  και τον ρεαλισμό. Ωστόσο  υπάρχουν κι άλλα με θέμα τις προσωπογραφίες και το γυμνό Αγαπημένο του θέμα ήταν το παζάρι  με το οποίο ασχολήθηκε σε πολλούς πίνακες διατηρώντας όμως  τη χαρακτηριστική μορφή του Θεσσαλικού εμπορίου. Πηγές έμπνευσης του στα έργα του ήταν η θεσσαλική γη και ο κάμπος, η ανθρώπινη βιοπάλη οι χωριάτικες ασχολίες και διάφορα τοπία. Στα έργα του φανερώνεται η αγάπη του για την ιδιαίτερη του πατρίδα την Καρδίτσα. Μέσα από αυτά ενημερωνόμαστε για τις ασχολίες των ανθρώπων τόσο τις εξωτερικές όσο και τις εσωτερικές, οι οποίες δεν υπάρχουν πλέον.

Ο Γιολδάσης δίνει προσοχή στην λεπτομέρεια, τονίζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά διατηρώντας πάντα την ελευθερία του και τα συναισθήματα του.

Μας άφησε ένα μεγάλο και βαθύτατα ελληνικό έργο λιτό και ανθρώπινο όπως άλλωστε ήταν και ο ίδιος. Το όνομα του βρίσκεται δίκαια δίπλα στους μεγάλους καλλιτέχνες της Γενιάς του για να θυμόμαστε έτσι πάντα το μεγαλείο του.

ΠΗΓΗ-paletaart.wordpress.com