Οι Εβραίοι της Καρδίτσας
Η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε είναι του Γεουδά Καπέτα, ενώ σύντομα ακολούθησαν και άλλες με αποτέλεσμα το 1940 να δημιουργηθεί μία Κοινότητα από 82 άτομα. Οι Εβραίοι της Καρδίτσας βασικά ασχολούνταν με το εμπόριο, ορισμένοι ήταν φανοποιοί και νηματουργοί, ενώ μερικές από τις γυναίκες ήταν κεντήστρες και μοδίστρες.
Στην πόλη δεν υπήρχε Συναγωγή, νεκροταφείο αλλά ούτε και ραββίνος. Τα απαραίτητα θρησκευτικά καθήκοντα γίνονταν από τον Ιωσήφ Ιωσήφ, ο οποίος διακρινόταν για τη μόρφωσή του. Στις μεγάλες γιορτές οι Εβραίοι της Καρδίτσας, πήγαιναν στη Συναγωγή των Τρικάλων για να παρακολουθήσουν τη λειτουργία, ενώ το Πάσχα οι οικογένειες συγκεντρώνονταν σε συγγενικά σπίτια για να τηρήσουν τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα.
Κατά τον Πόλεμο του 1940 επιστρατεύθηκαν 6 νέοι από τους οποίους τραυματίστηκε ο Μίμης Καπέτας στις μάχες με τους Ιταλούς. Στην περίοδο της Κατοχής και με την κατάρρευση της Ιταλίας, τον Σεπτέμβριο 1943, την πόλη κατέλαβαν οι Γερμανοί και μία από τις πρώτες ενέργειές τους ήταν να ζητήσουν από τη Δημαρχία τον κατάλογο των Εβραίων με τις διευθύνσεις τους. Ο Δήμαρχος και οι υπάλληλοι είχαν εφοδιάσει κρυφά τους Εβραίους με πλαστές ταυτότητες που είχαν χριστιανικά ονόματα.
Όταν άρχισε ο διωγμός με βοήθεια χωρικών μπόρεσαν να διαφύγουν στα βουνά των Αγράφων στο χωριό "Μαστρογιάννι"σημερινό "Αμάραντο", όπου βρήκαν ασφαλές καταφύγιο και φιλοξενία. Έτσι διασώθηκαν και επανήλθαν στην πόλη μετά τον Πόλεμο. Η κοινότητα αντιμετώπισε πολλά οικονομικά προβλήματα ενώ η υγεία των παιδιών, εξ΄ αιτίας των στερήσεων και των κακουχιών, ήταν σε κακή κατάσταση. Συστάθηκε τότε μια Επιτροπή, με πρόεδρο τον Βκαθηγητή Δαβίδ Μπόνφιλ και μέλη τους Λέων Γκανή και Λέων Καπέτα, η οποία σε συνεργασία με το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος μπόρεσε να εξασφαλίσει άμεση οικονομική βοήθεια.
Με Βασιλικό Διάταγμα της 6.7.1949 η Κοινότητα αναγνωρίστηκε επίσημα, αποκτώντας υπόσταση Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου, με πρόεδρο τον Ζακίνο Καπέτα. Με την πάροδο των χρόνων ο αριθμός των μελών άρχισε να μειώνεται εξ αιτίας της μετανάστευσής τους στο Ισραήλ ή της εγκατάστασής τους σε άλλες μεγαλύτερες πόλεις.
Το 1970 η Κοινότητα - λόγω του μικρού αριθμού μελών - κηρύχθηκε σε αδράνεια και έπαψε να υπάρχει. Σήμερα παραμένει στην Καρδίτσα μόνον η οικογένεια του Χαϊμ Καπέτα
Post a Comment
Post a Comment