🟡Το μάθημα απο την Ουάσιγκτον στις 14 Οκτωβρίου 1962 δεν το έμαθαν καλά οι Ευρωπαίοι

 Η Κρίση του Οκτώβρη, ή  Κρίση των Πυραύλων όπως είναι ευρύτερα γνωστή, ήταν η πιο επικίνδυνη αντιπαράθεση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια ολόκληρου του Ψυχρού Πολέμου, φέρνοντας τις δύο υπερδυνάμεις και τον κόσμο πιο κοντά στην καταστροφή που θα προκαλούσε ένας  πυρηνικός πόλεμος.Όλα ξεκίνησαν στις 14 Οκτωβρίου 1962, όταν ένα αναγνωριστικό κατασκοπευτικό αεροπλάνο, το U-2, φωτογράφισε βάσεις εκτόξευσης πυραύλων μέσου βεληνεκούς που κατασκευάζονταν στην Κούβα. Οι φωτογραφίες έδωσαν μια ανησυχητική εικόνα: Η Κούβα είχε ήδη λάβει από τη Σοβιετική Ένωση 16 εως  32 πυραύλους,  δύο βαλλιστικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς (IRBM) με βεληνεκές 3.700 km και βαλλιστικούς πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς (MRBM) με βεληνεκές 1.650 km.

Πηγή φώτο  el.wikipedia

Η CIA εκτίμησε ότι οι πύραυλοι πιθανότατα θα τεθούν σε λειτουργία εντός μιας εβδομάδας και ότι, εφόσον τοποθετηθούν με πυρηνικές κεφαλές, θα μπορούσαν να προκαλέσουν τουλάχιστον 80 εκατομμύρια θύματα εάν εκτοξευθούν πάνω από μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ. Η εισβολή ήταν πράγματι μια από τις επιλογές που εξέτασε η Εκτελεστική Επιτροπή του Κένεντι τις πρώτες ημέρες της κρίσης, αλλά ο Κένεντι επέλεξε μια πιο συνετή και σημαντικά λιγότερο επικίνδυνη πορεία: να προβεί σε ναυτικό αποκλεισμό του νησιού ή «φράχτη καραντίνας», για να αποτρέψει την άφιξη νέων πλοίων.

...Σε επιστολή που απηύθυνε στον Κένεντι στις 26 Οκτωβρίου, ο Χρουστσόφ υιοθέτησε έναν συμβιβαστικό τόνο... άφησε  να εννοηθεί ότι θα ήταν πρόθυμος να αποσύρει τους πυραύλους με αντάλλαγμα την υπόσχεση των ΗΠΑ να μην εισβάλουν στο νησί...


Ο Πρόεδρος John F. Kennedy επέλεξε να μην διατάξει στρατιωτικό χτύπημα κατά της Κούβας κατά τη διάρκεια της κουβανικής κρίσης πυραύλων, κυρίως λόγω ανησυχιών για τις πιθανές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας κλιμάκωσης στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο εάν η Σοβιετική Ένωση ανταπέδωσε. Ο Κένεντι και οι σύμβουλοί του είχαν πλήρη επίγνωση των υψηλών διακυβεύσεων που εμπλέκονταν σε μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Σοβιετική Ένωση. Ένα στρατιωτικό χτύπημα στην Κούβα θα μπορούσε να είχε οδηγήσει σε μια σοβιετική απάντηση, ενδεχομένως με πυρηνικά όπλα, με καταστροφικές συνέπειες  για τον κόσμο. Επιπλέον, ένα προληπτικό χτύπημα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως επιθετική ενέργεια από τη διεθνή κοινότητα, βλάπτοντας τη φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών και ενδεχομένως να οδηγήσει σε μια ευρύτερη σύγκρουση στην οποία εμπλέκονται άλλα έθνη.

Τον Ιούνιο του 1963, εγκαταστάθηκε  - «το κόκκινο τηλέφωνο» μεταξύ του Κρεμλίνου και του Λευκού Οίκου για να διευκολύνει την άμεση επικοινωνία σε περιόδους κρίσης. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους, υπέγραψαν μια συνθήκη που απαγορεύει τις πυρηνικές δοκιμές, εκτός από αυτές του μετρό. Δύο μήνες αργότερα, πέρασαν ένα ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών που απαγόρευε την αποστολή πυρηνικών όπλων στο διάστημα.Οι Σοβιετικοί συμφώνησαν να αποσύρουν τους πυραύλους από την Κούβα, ενώ οι ΗΠΑ υποσχέθηκαν να μην εισβάλουν στο νησί. Η πυραυλική κρίση είχε συνέπειες και για το ΝΑΤΟ. Ορισμένες από τις χώρες του ΝΑΤΟ, ειδικά η Γαλλία και η Δυτική Γερμανία, δεν ξέρω αν άντλησαν από εκείνο το επεισόδιο το  μάθημα ότι η Ουάσιγκτον, σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση με τη Σοβιετική Ένωση, θα ενεργούσε πάντα προς το συμφέρον της, ακόμα κι αν διακυβευόταν η ζωή των Ευρωπαίων.