«Μεγάλος συνθέτης ήταν κι ο Καραπατάκης… Κι εδώ θέλω να δηλώσω υπεύθυνα ότι η μουσική στο Δυο πόρτες έχει η ζωή είναι δική του…»
Κώστας Βίρβος
Γεννήθηκε το 1922 στην Καρδίτσα. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Καψάλης. Μεγάλωσε σε καλλιτεχνικό περιβάλλον, αφού, πατέρας, θείοι, αδέλφια και ξαδέλφια ήταν όλοι μουσικοί. Ο αδελφός του Ηλίας έπαιζε βιολί, και συμμετείχε σε ηχογραφήσεις λαϊκών και δημοτικών τραγουδιών. Ο Λουκάς και ο Ευάγγελος Νταράλας ήταν πρώτα του ξαδέλφια. Εκείνος πρωτόπαιξε λαούτο και αργότερα ξεχώρισε για τις δεξιοτεχνίες του στο μπουζούκι. Εμπειρικός οργανοπαίκτης, έπαιζε ακόμη, κιθάρα, κλαρίνο, πιάνο και σαντούρι. Τo 1945 παντρεύτηκε την κόρη του μεγάλου κλαρινίστα Καρακώστα, με την οποία απόκτησε δύο κόρες.
Στην Αθήνα, κατέβηκε το 1949, οπότε, και ηχογράφησε, στην Odeon, το πρώτο του τραγούδι: Του ανάπηρου η μάνα με ερμηνευτές τη Σούλα Καλφοπούλου, τον Μάρκο Βαμβακάρη και τον Στελλάκη Περπινιάδη. Το 1950-51 εργάστηκε στο κέντρο «Ζούγκλα» μαζί με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον Γιάννη Κυριαζή και τη Σεβάς Χανούμ. Τότε έγραψε και την πρώτη μεγάλη επιτυχία του Όταν κοιμάται ο δυστυχής με τον Τάκη Μπίνη και την Ευαγγελία Μαρκοπούλου σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη, που τον καθιέρωσε.
Το 1952 έπαιξε στα «Κουνέλια» του Στελλάκη Περπινιάδη και ξεκίνησε τη συνεργασία του με την Columbia, η οποία κράτησε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 60, ηχογραφώντας με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, τον Στελλάκη Περπινιάδη, την Καίτη Γκρέυ, τη Γιώτα Λύδια, την Πόλυ Πάνου, τον Στράτο Διονυσίου, τον Μιχάλη Μενιδιάτη κ.α. Ήταν εκείνος που ανακάλυψε τον Μανώλη Αγγελόπουλο, και τον στήριξε με τραγούδια που ταίριαζαν απόλυτα στο εξωτικό ύφος της φωνής του. Την περίοδο 1955-1960 συνδέθηκε, όσο κανένας άλλος, με το ρεπερτόριο του Στέλιου Καζαντζίδη γράφοντας μαζί με τον Χρήστο Κολοκοτρώνη πολλά από τα χαρακτηριστικότερα τραγούδια του. Ακόμη, συνεργάστηκε με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, τον Κώστα Βίρβο, το Νίκο Μουρκάκο, τον Κώστα Μάνεση, τον Κώστα Κοφινιώτη, τον Θάνο Σοφό κ.α. Είναι γνωστό ότι, πολλά, μεγάλα λαϊκά τραγούδια του υπογράφονται από άλλους.
Όπως η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου πούλαγε τους στίχους της, έτσι κι ο Καραπατάκης πούλαγε τις μουσικές του. Παρά το γεγονός αυτό, υπάρχουν πάνω από 250 τραγούδια που φέρουν επισήμως την υπογραφή του. Ήταν πολυγραφότατος και εκτός από τα τραγούδια που χάρισε ή πούλησε, υπάρχουν και αρκετά που έμειναν στα συρτάρια.
Η φήμη του ως συνθέτη και οργανοπαίκτη ήταν μεγάλη. Οι συνθέσεις του ξεχώριζαν για την πολυπλοκότητα των εισαγωγών τους για τη μελωδικότητά τους και για την πλούσια ρυθμική γκάμα τους. Έγραψε από αριστοτεχνικά ζεϊμπέκικα, καρσιλαμάδες και εξωτικά οριεντάλ μέχρι μελωδικά μπολέρο, μπαγιό, φοξάκια και τσα-τσα. Είχε μεγάλη φαντασία και ευχέρεια στο να μετακινείται από το μοντέρνο και το ελαφρότερο ύφος στο καθαρό και το βαρύ λαϊκό, παίζοντας με την ποικιλία των ανατολικών και δυτικών ρυθμών, καλύτερα, ίσως, από τον καθένα. Εκτός από τις Columbia-His Master’s Voice και Odeon-Parlophone, τραγούδια του κυκλοφόρησαν με τις ετικέτες των: Philips-Fidelity-Polydisc, R.C.A Victor, Hellas, Nina, Βιολέτα, Βεντέττα, Sonata, Φαντασία κ.α.
Δημιούργησε δικά του κέντρα και σχολή τραγουδιού τα χρόνια του ’60 στο Αιγάλεω, ενώ, εργάστηκε και στην επαρχία, σε πανηγύρια και κέντρα. Το 1959 ήταν μια σημαντική χρονιά. Τότε γράφτηκε το θρυλικό Δυο πόρτες έχει η ζωή, ενώ, μαζί με το συγκρότημά του εμφανίστηκε στην ταινία «Χίλιες παρά μία νύχτες», δούλεψε στο κέντρο «Κολοκοτρώνης» στην Ιερά οδό με τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Πέτρο Αναγνωστάκη και άλλους, ενώ, την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε και στη Θεσσαλονίκη στο κέντρο «Καλαμάκι» στο Καραμπουρνάκι μαζί με τον Αντώνη Μουστάκα, τη Μαίρη Τζάνετ και τη Στέλλα Γκρέκα. Την περίοδο 1960-61 έπαιξε με δικό του συγκρότημα στο «Σκοπευτήριο» της Καισαριανής έχοντας μαζί του τη νεοεμφανιζόμενη Ρίτα Σακελλαρίου. Αργότερα στα «Αραπάκια» και στη «Βεδουίνα» στην Λεωφόρο Καβάλας και γύρω στο ’67 στη «Νήσο Ύδρα» με τη Σωτηρία Μπέλλου. Στη δεκαετία του ’50 συνδέθηκε με την τραγουδίστρια Μάτα Λώρη (Νταλαγιάννη) με την οποία απόκτησε μια κόρη και μαζί τους έζησε ως το τέλος της ζωής του. Πέθανε από καρκίνο του λάρυγγα στις 27 Μαρτίου του 1974.
