Θανάσης Καλογιάννης ¨Το φαινόμενο του στίβου¨

 

Ο..Θανάσης Καλογιάννης γεννήθηκε το 1965 στην Καρδίτσα και υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στα 400μ με εμπόδια. Ήταν αθλητής του ΓΣ Καρδίτσαs

Δεν έβλεπε τίποτε άλλο εκτός από τον διάδρομό του στο κουλουάρ και τα εμπόδια. Ο Θανάσης Καλογιάννης αγνοούσε εκείνη την ημέρα στο Βουκουρέστι τις ιαχές των κοριτσιών που έλιωναν για ένα βλέμμα του, τις επευφημίες του κόσμου, τον ήλιο, τους αντιπάλους του στον αγώνα. Περίμενε να ακούσει τον ήχο του πιστολιού για να ξεχυθεί στο ταρτάν και να πετάξει με αυτό τον δικό του μοναδικό τρόπο στα 400 μέτρα, το αγώνισμά του. Εφυγε σαν βέλος και όταν τερμάτισε, το χρονόμετρο έδειξε 47.07, ενώ οι θεατές αποθέωναν ένα αγόρι που πανηγύριζε συγκρατημένα. Ο Καλογιάννης εκείνη την ημέρα στη Ρουμανία, παραμονή Δεκαπενταύγουστου του 1982, ήταν ένας έφηβος 16 ετών και έντεκα μηνών όταν έκανε πανελλήνιο ρεκόρ, το οποίο δεν αναγνωρίστηκε λόγω της ηλικίας του. 

Ο γόης των κουλουάρ

Πανελλήνιοι αγώνες 1984. To ψηλό αγόρι με τα ξανθά μαλλιά και τα βαθύ μπλε μάτια θα περάσει με άνεση τα εμπόδια στα 400 μ., κάνοντας τα χρονόμετρα να σπάσουν και τους φωτογράφους να ζουμάρουν στο ιδρωμένο του πρόσωπο. Οι άνδρες τον χειροκροτούν και τα κορίτσια ζαλίζονται από την ομορφιά του. Τα ηχεία αναφέρουν το όνομά του. Θανάσης Καλογιάννης, ο νέος πρωταθλητής στα 400 μέτρα μετ’ εμποδίων. Την ίδια χρονιά ο αθλητής με την ψηλόλιγνη κορμοστασιά θα γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Σπάει το προσωπικό του ρεκόρ και σε μια εποχή που ο στίβος δεν παινεύεται για πολλά μετάλλια, κερδίζει χρυσό μετάλλιο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα.

Ηταν ο πρώτος Ελληνας αθλητής που έσπασε το φράγμα των 49 δευτερολέπτων στα 400 με εμπόδια (48.80), μια επίδοση που έκανε χρόνια να καταρριφθεί, ενώ σε ηλικία 19 ετών πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες.

Yπήρξε αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο ταλέντο της Ελλάδας στα 400 μ. και στα 400 μ. με εμπόδια. Ηταν ο Ελληνας «γιος του Ανέμου», αυτός που θα μπορούσε να έχει στεφθεί Ολυμπιονίκης αν δεν έπαιρνε την απόφαση να εγκαταλείψει πρόωρα τον στίβο

Δυστυχώς για τον ίδιο, ήταν εκπρόσωπος μια γενιάς αθλητών που δεν ευτύχησε να δει χορηγούς και οικονομικές διευκολύνσεις. Η τύχη δεν του χαμογέλασε ούτε στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης. Παρ’ όλα αυτά το βιογραφικό του ήταν πλούσιο από επιτυχίες: είχε στεφθεί πέντε φορές πανελληνιονίκης, είχε κατακτήσει τρία χρυσά βαλκανικά μετάλλια και ήταν δεύτερος στην Πανεπιστημιάδα του Ζάγκρεμπ. Συναθλητές του τον θυμούνται ακόμη να περιφέρεται με walkman στα αυτιά και να διαβάζει ψαγμένα βιβλία στους ξενώνες του Ολυμπιακού Σταδίου, όπου και έμενε.

Ήταν αγαπητός αλλά και μοναχικός, κουβαλώντας ίσως την πίκρα ενός αγοριού που έχασε τον πατέρα του στα 15 του χρόνια. Περνούσε ατελείωτες ώρες στο δωμάτιό του και είχε αδυναμία στη μητέρα του Ελένη, την οποία θεωρούσε φύλακα άγγελό του αλλά και στον αδελφό του Φίλιππο.

Ηταν ψαγμένος και κάποιες από τις ατάκες του έχουν μείνει αποτυπωμένες στη μνήμη των φιλάθλων, όπως αυτή που εκστόμισε όταν στα πρώτα βήματα της καριέρας του ρωτήθηκε από δημοσιογράφο ποιον αθλητή θεωρεί πρότυπό του. Ενώ όλοι περίμεναν να αναφέρει το όνομα του σούπερ σταρ της εποχής Καρλ Λιούις, τους άφησε άφωνους λέγοντας:

«Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός σαν τις νιφάδες του χιονιού». Είναι αθλητής ακόμα όταν παίρνει την απόφαση να γραφτεί στην Οδοντιατρική της Αθήνας επειδή γνωρίζει καλά ότι ο αθλητισμός δεν θα είναι για πάντα. Εκείνη την εποχή κάνει παρέα με τους πρωταθλητές Αννα Βερούλη, Νίκη Μπακογιάννη, Λάμπρο Παπακώστα και Δημήτρη Χατζόπουλο, επίσης «ενοίκους» του ΟΑΚΑ. Δεν είναι πολύ του έξω, αλλά κάποιες φορές τον παρασύρουν. Ολοι τον αγαπούν γιατί παρά τις επιτυχίες του είναι χαμηλών τόνων και εξαιρετικά ευγενής γι’ αυτό και του κολλούν το παρατσούκλι «τζέντλεμαν».

 O Θανάσης  «Έφυγε» από κοντά μας (23/10/2017) σε ηλικία 52 ετών. Ο θάνατος του ήταν ξαφνικός και οφείλεται σε πνευμονικό οίδημα και ανακοπή καρδιάς.

Αθλητής του ΓΣ Καρδίτσας, συμμετείχε δύο φορές σε Ολυμπιακούς αγώνες το 1984 και το 1992. Το 1986 ήταν 8ος στους πανευρωπαϊκούς, είχε ατομικό ρεκόρ στα 400μ, 45.90, και στα 400μ. με εμπόδια 48.80 από τις 19/7/87 όταν είχε πάρει το ασημένιο μετάλλιο στην Πανεπιστημιάδα του Ζάγκρεμπ, επίδοση που ήταν πανελλήνιο ρεκόρ ενώ είχε πετύχει άλλο ένα πανελλήνιο ρεκόρ νωρίτερα με 48.88 στις 9/7/86».