Τα Γεφύρια της Καρδίτσας (Η ανατίναξη της Γέφυρας Κοράκου)

 

Γέφυρα Κοράκου-Φωτο Σπύρου Μελετζή το 1937

Στα πόδια του Φέλλου Πετρωτού (Λιασκόβου) Αργιθέας Καρδίτσας, στο συνοικισμό Συκιάς - θέση Πυργάκι ή Σκαλούλα κοντά στα Ξερικούλια και στα πόδια του Κοκκινόλακου των Πηγών (Βρεσθενίτσας) Άρτας (Φράξος - πλαγιά Τσολάκη) όπου ο Αχελώος ή Άσπρος ή Ασπροπόταμος χωρίζει τους δυό νομούς χτίσθηκε το 1514-1515 η περίφημη μονότοξη πέτρινη καμάρα «Η Γέφυρα του Κοράκου» ή «το Κορακογιοφύρι» ή ποιητικά «του Κόρακα το διόφυρο» ή «του Άσπρου το γιοφύρι».

 Έζησε για 434 χρόνια αντέχοντας σε σεισμούς και μανιασμένες κατεβασιές του Άσπρου και έπεσε κι αυτή θύμα του εμφυλίου στις 28 Μαρτίου του 1949 (ανατινάχθηκε από αντάρτες της ΙΙ Μεραρχίας του καπετάν Διαμαντή σε μια από τις φονικότερες μάχες - κατά τα αρχεία του Στρατού - προκειμένου να αποκοπεί ο Στρατός προς τη μεριά της Άρτας και να μην τους ακολουθήσει στο πέρασμά τους για Αργιθέα και να σωθεί ο κύριος όγκος των δυνάμεων της Ι και ΙΙ Μεραρχίας του Δ.Σ.Ε υπό τους Καπετάν Γιώτη - Χαρίλαος Φλωράκης και Καπετάν Διαμαντή - Γιάννης Αλεξάνδρου).

 Το γεφύρι χτίστηκε το 1514 με 1515 από το μητροπολίτη Λάρισας Βησσαρίωνα, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «γεφυροποιός» της εποχής του, δεδομένου ότι έχτισε τα σημαντικότερα επίσης γεφύρια της Πύλης και της Σαρακίνας. Για να εξοικονομήσει τα απαιτούμενα χρήματα για την κατασκευή ο Βησσαρίων περιόδευσε ολόκληρο το βαλκανικό χριστιανικό χώρο. Μάλιστα, την ημέρα των εγκαινίων στάθηκε πάνω από το κλειδί της γέφυρας, έψαλλε τον αγιασμό και έριξε το σταυρό στο ποτάμι. Στο λόγο του που εκφώνησε απευθυνόμενος κυρίως στους κατοίκους των Πηγών που ήταν οι πλησιέστεροι στη γέφυρα είπε: 

 «Πάντοτε να προσέχετε το γεφύρι και να το συντηρείτε από τις φθορές του. Από τα έσοδα της εκκλησίας σας, δεν θέλω τίποτα για τη Μητρόπολή μου..» Yπάρχουν τρεις εκδοχές για την ονομασία του γεφυριού. Μία εκδοχή υποστηρίζει ότι ο Βησσαρίων, όταν έριξε το σταυρό στο ποτάμι την ημέρα των εγκαινίων του γεφυριού, ανεβασμένος στο κλειδί του τόξου ρώτησε το συγκεντρωμένο πλήθος πώς φαινόταν ο ίδιος εκεί πάνω. «Σαν κόρακας Δέσποτα», απάντησε το πλήθος και ο μητροπολίτης το βάφτισε γεφύρι του Κοράκου. Η δεύτερη εκδοχή αναφέρει ότι, όταν τελείωσε το χτίσιμο του γεφυριού, πήραν φωτιά από άγνωστη αιτία οι σκαλωσιές και οι ξυλότυποι του γεφυριού, πριν προλάβουν οι κατασκευαστές να τα αφαιρέσουν, με αποτέλεσμα να μαυρίσει το γεφύρι και να του κολλήσουν τ’ όνομα. Μια τρίτη εκδοχή αναφέρεται σε πραγματικό κοράκι που κάθισε πάνω στο γεφύρι, όταν τελείωσε ο αγιασμός.