Tαυρωπός (Μέγδοβας)

 Ενας εντυπωσιακός και άγριος ποταμός που γεννιέται στα βουνά τη Πίνδου και τροφοδοτεί με τα πλούσια νερά του, δύο μεγάλες τεχνητές λίμνες. Ο Ταυρωπός ποταμός, συχνά αναφέρεται και ως Μέγδοβας, ενώ το αρχαίο του όνομα είναι Κάμπυλος από τις πολλές καμπύλες που κάνει στο διάβα του. Πηγάζει από τα Καρδιτσιώτικα Άγραφα στο δυτικό τμήμα του νομού Καρδίτσας και κατευθύνεται από τα βόρεια προς τα νότια σε μια απόσταση 80 χιλιομέτρων. Το μεγαλύτερο τμήμα του ρέει στην Ευρυτανία, κόβοντας, κατά κάποιο τρόπο, τον νομό στη μέση. Κοντά στις πηγές του, δημιουργήθηκε το 1960 η τεχνητή λίμνη Πλαστήρα, η οποία ονομάζεται επίσης και Λίμνη Ταυρωπού ή Μέγδοβα. Έτσι το Μεγάλο Ποτάμι και ο Καριτσιώτης, τα δύο κύρια ρέματα που σχημάτιζαν τον ποταμό, τώρα πέφτουν στη λίμνη. Από εκεί η κοίτη του Ταυρωπού κατεβαίνει νότια και μετά από επτά χιλιόμετρα που κινείται μέσα σε ένα πυκνό παραποτάμο δάσος μπαίνει στην Ευρυτανία, όπου λίγο μετά το Ανθηρό ένας παραπόταμος που κατεβαίνει από τα Άγραφα, «αναδημιουργεί» τον ποταμό. Από εδώ ο Ταυρωπός συνεχίζει παράλληλα με τα Άγραφα οριοθετώντας την μεγάλη οροσειρά της Νότιας Πίνδου από τα ανατολικά. Το ποτάμι σχηματίζει στη συνέχεια διαδοχικούς μαιανδρισμούς ανάμεσα στον Τυμφρηστό και τα Άγραφα, καταλήγοντας στη λίμνη των Κρεμαστών. Πριν τη δημιουργία της τεχνητής λίμνης, ο Ταυρωπός κατέληγε στον Αχελώο. Στο διάβα του δέχεται τα νερά πολλών χειμάρρων και ρεμάτων με σημαντικότερα του Μπεσιώτη, του Φουρνιώτικου, του Μαγγανά, του Γαβρενίτη, της Αρωνιάδας και της Φραγκίστας. Η κοίτη του ποταμού είναι μεγάλη σε πλάτος φτάνοντας σε κάποια σημεία μέχρι και τα 600 μέτρα και αυτό γιατί όταν λιώνουν τα χιόνια στα βουνά, ο Ταυρωπός γίνεται ιδιαίτερα ορμητικός καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα του. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ποταμού είναι ότι πρόκειται για ένα μεγάλο, ορεινό ποτάμι που κινείται σε μια από τις πιο άγριες περιοχές της Ελλάδας περνώντας κάτω από πέτρινα γεφύρια και δίπλα από παλιούς νερόμυλους και μικρά, παραδοσιακά χωριά. Ένας ποταμός ιδανικός για κάθε είδους εξερεύνηση.

Γύρω από τον Ταυρωπό αναπτύσσονται άγρια δάση ελάτης, ενώ η βλάστηση στις όχθες τού αποτελείται από διάφορα φυλλοβόλα πλατύφυλλα. Τα δέντρα που σχηματίζουν τα μεγάλα παρόχθια δάση του ποταμού είναι τα πλατάνια, οι ασημοϊτιές, οι σπαζοϊτιές, οι φτελιές, οι φράξοι, οι κουφοξυλιές και τα σκλήθρα. Μέσα στα δάση και κοντά στον ποταμό μπορεί κανείς να ανακαλύψει πολλά σπάνια είδη της χλωρίδας. Από αυτά ξεχωρίζουν η Achillea pindicola, η Aquilegia nigricans, η Lysimachia punctata, η Potentilla micrantha, η Viola odorata, η ίριδα Iris sintenisii, η Salvia sclarea, η σιληνή Silene atropurpurea, ο γάλανθος Galanthus reginae-οlgae vernalis, ο κρίνος Lilium chalcedonicum, το αγριογαρύφαλλο Dianthus tymphresteus και η Pinguicula crystallina hirtiflora. Άλλα κοινά είδη είναι η Lysimachia punctata, η Putoria calabrica, το Εpilobium parviflorum, η βοΐδόγλωσσα Buglossoides purpurocaerulea, το Gallium aparine, η Silene coronaria, ο Petasites hybridus, η Salvia sclarea, το Tussilago farfara και οι ορχιδέες Cephalanthera rubra, Epipactis helleborine, E. microphylla, Gymnadenia conopsea, Anacamptis pyramidalis, Dactylorhiza saccifera, Himantoglossum jankae, Orchis spitzelii, O. pauciflora, O. purpurea, O. pinetorum, Ophrys helenae, O. zeusii, O. apifera και O. reinhardiorum.

Πλούσια και η ορνιθοπανίδα του ποταμού, καθώς τα πυκνά δάση και οι απότομες βουνοκορφές προσελκύουν ένα μεγάλο αριθμό από πουλιά. Από τα αρπακτικά μπορεί κανείς να συναντήσει σπάνιους χρυσαετούς και κραυγαετούς, φιδαετούς, σφηκιάρηδες, γερακίνες, πετρίτες, ξεφτέρια, σαΐνια, βραχοκιρκίνεζα, δεντρογέρακα, μπούφους, χουχουριστές και κουκουβάγιες. Κοντά στα νερά και μέσα στη κοίτη ζούνε νεροκότσυφες και σταχτοσουσουράδες, ενώ τα δέντρα στα παρόχθια δάση είναι γεμάτα από δεντροτσοπανάκους, χρυσοβασιλίσκους, λούγαρα, σκαρθάκια, κοκκοθραύστες, καλόγερους, γαλαζοπαπαδίτσες, καστανοπαπαδίτσες, αιγίθαλους, τρυποφράχτες, μαυροσκούφηδες, κάργιες, κ.ά. Η ορνιθοπανίδα συμπληρώνεται από είδη όπως αετομάχοι, γυδοβυζάχτρες, πυρροβασιλίσκοι, πετροπέρδικες, πράσινοι δρυοκολάπτες, μεσαίοι δρυοκολάπτες, γερακότσιχλες, θαμνοψάλτες, φάσσες, τρυγόνια, κόρακες και σπάνιους σταυρομύτες.

Ο Ταυρωπός είναι εξαιρετικά πλούσιος από την πλευρά της ερπετοπανίδας. Από τα αμφίβια εδώ ζούνε σαλαμάνδρες, κοινοί τρίτωνες, γραικοβάτραχοι, κιτρινομπομπίνες, φρύνοι, πρασινόφυνοι, βαλτοβάτραχοι και δεντροβάτραχοι. Από τα ερπετά συναντάει κανείς μεσογειακές χελώνες, κρασπεδοχελώνες, κονάκια, τυφλίτες, σαύρες της Ρούμελης, τρανόσαυρες, πρασινόσαυρες, τοιχόσαυρες, γουστέρες του Ταύρου, στεφανοφόρους, εφιούς, λαφιάτες, δεντρογαλιές, σαπίτες, νερόφιδα, λιμνόφιδα, σαΐτες, αγιόφιδα και οχιές.

Στα θηλαστικά ξεχωρίζει η περιστασιακή παρουσία της αρκούδας και η πιο συχνές εμφανίσεις του λύκου. Στο ποτάμι βρίσκουν καταφύγιο βίδρες και στα δάση ζούνε πολλά ζαρκάδια. Άλλα είδη είναι οι αγριόγατες, τα αγριογούρουνα, οι νυφίτσες, τα κουνάβια, οι ασβοί, οι αλεπούδες, οι λαγοί, οι δασομυωξοί, οι δεντρομυωξοί, οι σκίουροι και διάφορα είδη τρωκτικών και νυχτερίδων. Από την ιχθυοπανίδα, εδώ ζει η ενδημική ιονική πέστροφα (Salmo farioides), η πελοποννησιακή μπριάνα (Barbus peloponnesius), ο πελοποννησιακός ποταμοκέφαλος (Squalius peloponnensis), η αμερικάνικη πέστροφα (Oncorhynchus mykiss), η ποταμοσαλιάρα (Salaria fluviatilis), η λιάρα (Telestes pleurobipunctatus), το ηλιόψαρο (Leponis gibbosus), το σκαρούνι (Luciobarbus albanicus), κ.ά. 

www.naturagraeca.com