Κατασκευάστηκε από το Μητροπολίτη των Γεφυριών Βησσαρίωνα τον Β΄ το 1527- 1529 (και όχι το 1514, όπως μέχρι σήμερα γράφεται). Γεφύρωνε σε κατάλληλο σημείο τον Αχελώο ποταμό στα όρια Θεσσαλίας-Ηπείρου, τους νομούς Καρδίτσας και Άρτας και τους δήμων Αργιθέας και Τετραφυλλίας (σήμερα Γ. Καραϊσκάκη) πάνω στον αρχαίο δρόμο που από τους Γόμφους και μέσω της Αργιθέας-Κουτσοκαμάρας οδηγούσε μστην Αμβρακία (Άρτα). Ήταν το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων σε υψόμετρο 435 μέτρα με άνοιγμα βάσης 49,50 μέτρα. Το περπατητό οδόστρωμα της γέφυρας –σε σχέση με το μήκος της (εκτιμάται για πάνω από 80 μέτρα) και το τρομερό ύψος της– είναι από τα πιο στενά. ΄Ηταν καμπυλωτό με καλντερίμι στην αρχή και ανεβαίνοντας κατέληγε σε πλατύσκαλο για να μειώνεται ο κίνδυνος. Από τη μεριά της Αργιθέας υπήρχε μονοπάτι με καλντερίμι που οδηγούσε στην Κούλια και ύστερα στη γέφυρα. Σήμερα αυτό έχει καταχωθεί και καταστραφεί από τα έργα του Φράγματος. Το μόνο κτήριο που σώζεται και θυμίζει το παρελθόν και το θεογέφυρο είναι η ετοιμόρροπη Κούλια από τη μεριά της Συκιάς, ενώ από την πλευρά των Πηγών δεν υπάρχει τίποτα. Η Γέφυρα Κοράκου άντεξε στον χρόνο. Έζησε για 422 χρόνια, πέρασε σεισμούς, κατακλυσμούς, βαρυχειμωνιές και μανιασμένες ατεβασιές του Άσπρου. Έμελλε, όμως, η μοίρα της να πέσει «θύμα» του Εμφυλίου στις 28 Μαρτίου του 1949. Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από δέκα περίπου χρόνια πρόσωπα και φορείς της περιοχής πρότειναν την ανακατασκευή της.
Η πρόταση έχει αγκαλιαστεί από την Τοπική Κοινωνία, την Πολιτεία και την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά παραμένει σε αναμονή. Επίσης, με αφορμή την ανατίναξη της γεφύρας στις 28 Μαρτίου, υπάρχει πρόταση καθιέρωσης της ημερομηνίας αυτής ως «Πανελληνία και Παγκόσμια Ημέρα Πέτρινων Γεφυριών»
Post a Comment
Post a Comment