Articles by "Προτεινόμενα"

Showing posts with label Προτεινόμενα. Show all posts



Ο "Ταρζάν" στη θέση "Ζαχαράκη", ήταν η 2η πιο γνωστή παγκοσμίως ειδική διαδρομή του ράλλυ Ακρόπολις μετά τις ειδικές διαδρομές Βωξίτες - Καρρούτες - Προσήλιο και ταυτόχρονα η πιο σκληρή και καταστρεπτική ειδική διαδρομή στην ιστορία του Ράλλυ Ακρόπολις.

 


Το ποδόσφαιρο υπήρξε ανέκαθεν το αγαπημένο άθλημα όλων των νέων διαχρονικά. Την δεκαετία του 1950 ιδρύθηκαν οι πρώτες ομάδες στα χωριά της λίμνης Πλαστήρα, αρχικά ως τμήματα των Μορφωτικών Συλλόγων Αγροτοπαίδων.
Πρώτη ομάδα στη Νευρόπολη ήταν ο «Εθνικός» Μεσενικόλα (1954) η οποία αργότερα έγινε Αθλητική Ένωση Μεσενικόλα όταν απέκτησε το καταστατικό της.
Ακολούθησε ένα χρόνο μετά ο «Μαύρος Καβαλάρης» Μορφοβουνίου (1955),χωρίς καταστατικό, ενώ αργότερα οι μικρότεροι ίδρυσαν και δεύτερη ομάδα, τον«Απόλλωνα» Μορφοβουνίου. Σχεδόν ταυτόχρονα συγκροτήθηκε η ομάδα τα «Πράσινα Πουλιά » της Φυλακτής, η ομάδα του Νεοχωρίου, της Πεζούλας, του Κρυονερίου, της Κερασιάς, κ.α.
Την δεκαετία του 1960 κάθε χωριό είχε την δική του ομάδα και το γήπεδο όπου γινόταν οι συναντήσεις των ομάδων ήταν το γήπεδο της Πεζούλας, εκεί όπου είναικαι σήμερα… με την διαφορά ότι ήταν ελαφρώς επικλινές, γεγονός που βοηθούσε αυτόν που είχε κατηφόρα στο Β ημίχρονο!

 

Καλοκαίρι 1961, η ομάδα ποδοσφαίρου «Πράσινα Πουλιά«της Φυλακτής, στο γήπεδο της Πεζούλας, μετά από αγώνα…άγνωστο με ποιο χωριό και αποτέλεσμα! Οι παίκτες, όρθιοι από αριστερά, ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΜΑΓΑΛΙΟΣ ΒΑΣ.ΓΙΑΝΑΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ[ΠΡΟΕΔΡΟΣ], ΡΙΣΤΑΣ ΤΑΚΗΣ, ΓΩΓΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΚΥΡΙΤΣΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΠΑΠΑΔΟΥΛΗΣ ΗΛΙΑΣ,καθήμενοι από αριστερά, ΑΛΕΞΙΟΥ ΒΑΣ, ΚΩΣΤΗΣ ΔΗΜ, ΤΣΙΑΜΑΝΤΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΠΡΙΤΣΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΣΒΑΡΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ,η φωτογραφία του Ηλία Κορκοτάρα και τα ονόματα από το διαδίκτυο  


Αθλητικό Καλοκαίρι Λίμνης Πλαστήρα 2022 Στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, συμμετείχαν 10 ομάδες από τα χωριά του Δήμου μας. Η φωτογραφία από το γήπεδο Κρυονερίου 10/8/2022, ημιτελικός με τις ομάδες Μορφοβουνίου (με την γαλάζια φανέλα) και Φυλακτής (με την πράσινη φανέλα), αγκαλιασμένοι στέλνουν το μήνυμα για φίλαθλο πνεύμα ευγενούς άμιλλας! Για την ιστορία οι ομάδες έπαιξαν ωραίο ποδόσφαιρο, στο β ημίχρονο προς το τέλος του αγώνα το Μορφοβούνι έβαλε γκολ και ο αγώνας τέλειωσε με 1-0 και πέρασε στον τελικό, όπου έχασε από το Νεοχώρι με 2-0.


Καλοκαίρι του 1972, η ομάδα «Εθνικός Μεσενικόλα«νικήτρια του αγώνα Νεοχώρι – Μεσενικόλα, στο γήπεδο της Πεζούλας. Ο αγώνας ήταν ισόπαλος 0-0, στα τελευταία λεπτά του αγώνα ο Μεσενικόλας κέρδισε πέναλτυ και πήρε τη νίκη.(πληρ. Σωτ. Μακρυνίκας)


Ομάδα Μεσενικόλα, στη Νευρόπολη πριν γίνει η λίμνη 1958 περίπου, φωτογραφία μετά από αγώνα,
άγνωστο με ποιον αντίπαλο, εικονίζονται οι: Μηλίτσης Νίκος, Ζαχαρής Σωτήρης, Θεογιάννης Κώστας...
Θώδης Σεραφείμ, Βασαρδάνης Γιώργος, Σούλης Τσαγανός... Παπαδημητρίου Θωμάς, Μηλίτσης Τάκης,
Ποδηματάς Κώστας, Στυλογιάννης Άγγελος.


Καλοκαίρι του 2022 η ομάδα «Θύελλα Νεοχωρίου«νικήτρια (με 2-0) στον τελικό του Δημοτικού Πρωταθλήματος Λίμνης Πλαστήρα, με αντίπαλο το Μορφοβούνι, στο γήπεδο Κρυονερίου, κυπελλούχος 2022.

ΠΗΓΗ-Ιστόρηση Επιθεώρηση Δήμου Λίμνης Πλαστήρα Καρδίτσας με θέματα Τοπικής Ιστορίας - Έτος 2ο, τεύχος 3, Δεκέμβριος 2022

 


Περί της ονομασίας Αργιθέα: «εάν βρεθεί κάποιος εις την οροσειρά της Πίνδου, πριν φέξει η μέρα και παρακολουθήσει την ανατολή του ηλίου, καθώς ο ήλιος ανατέλλει απ τα όρη του Πηλίου ή της Όσσας, βλέπει να χρυσίζουν οι κορυφές της Πίνδου και το φως να απλώνεται σιγά – σιγά εις την Θεσσαλική πεδιάδα.  Εάν την ίδια στιγμή ο παρατηρητής στρέψει το βλέμμα του προς δυσμάς, προς την Αργιθέα, θα δει να την σκεπάζει σε όλη την έκτασή της ένα σκότος αδιαπέραστο.  Πρέπει ο ήλιος να υψωθεί αρκετά εις τον ορίζοντα, να φωτιστούν  απ’ τις ακτίνες του τα Ηπειρώτικα βουνά και απ’ εκεί με την αντανάκλασή τους, να αρχίσει να διαλύει και εις την Αργιθέα το σκότος και μάλιστα εις τα υψηλά μέρη της, ενώ στα χαμηλά και τις βαθιές χαράδρες, πρέπει να περάσει μία ακόμη ώρα να διαλυθεί εντελώς.  «Αργεί η θέα προς τα εδώ» θα σκεφτόταν  ο παρατηρητής.  Αυτή η σκέψη μας δίνει τη λέξη «Αργιθέα»!  (Στάθη Δ. Γεωργίου1971:19)

 


Σύμφωνα με τον ιστοριοδίφη Χρήστο Καλικαιρινό, αρθρογράφο της εφημερίδας («Θεσσαλική Φωνή», Καρδίτσα, Πέμπτη 6 Μαίου 1926, Έτος 2ο, αρ. φύλλου 606), "κατά το έτος 1818 ο Αλή Πασάς κατευθυνόμενος προς τα λουτρά Σμοκόβου, διήλθε κι από τον παραρρέοντα εδώ πλησίον του Πηνειού ποταμόν (Μπαμπαλίνα) διατάξας τας γυναίκας, του μιαν ώραν περίπου απέχοντος εκ Παραπρασταίνης χωρίον Μισδάν (=Προβατότοπος) να συνταχθώσιν και να ίστανται επί τω ποταμώ όρθιαι...προς θέασιν!"

Στο άκουσμα της παράλογης και ανεκδιήγητης όμως τούτης αξίωσής του, αντέστησαν γενναίως άπαντες οι κάτοικοι του ως άνω ειρημένου χωρίου, αποτρέποντάς τον έτσι "άπαξ δια παντός!" από τα κακόβουλα σχέδιά του.

Η λαϊκή παράδοση όμως πρόλαβε και "ΕΣΩΣΕ" τεκμηριώνοντας δια παντός το περιστατικό μέσα από ένα λαϊκό τραγούδι.

" Πως το? παθες Αλήπασια; ο νους μου δεν το βάνει! Απ' το σεβντά σου γίνηκες ρεζίλι στη Μεζντάνη"

Γλωσσάρι:

Μεζντάνη η Μισδάν η Μισντάνι =Το παλιό όνομα του σημερινού χωριού Αγναντερό Καρδίτσας

Σεβντάς = Τουρκικό. Sevda. Επιθυμία, έφεση, έρωτας.

Ρεζίλι = Τουρκικό. Resil. Εξευτελισμός


 

 

 

ΠΗΓΗ-  http://dim-agnant.kar.sch.gr

 

Μας λένε «Οι ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ»


 Γεννηθήκαμε στις δεκαετίες 50-60-70 ,μεγαλώσαμε στις δεκαετίες 60-70-80 ,σπουδάσαμε στις δεκαετίες 70-80-90.
Ερωτευτήκαμε  στις δεκαετίες 70-80-90, παντρευτήκαμε και ανακαλύψαμε τον κόσμο στις δεκαετίες 70-80-90.
Τολμήσαμε στη δεκαετία του 80-90.

Σταθεροποιηθήκαμε τη δεκαετία του 2000.

Γίναμε σοφότεροι το 2010. Και προχωράμε σταθερά πέρα ​​από το 2020.

Φαίνεται ότι ζούμε σε  επτά  διαφορετικές δεκαετίες...

ΔΥΟ διαφορετικούς αιώνες... ΔΥΟ ξεχωριστές χιλιετίες...

Έχουμε μεταβεί από το τηλέφωνο με έναν πάροχο μεγάλων αποστάσεων στις βιντεοκλήσεις οπουδήποτε στον κόσμο.

Περάσαμε από τις διαφάνειες στο YouTube, από τους δίσκους βινυλίου στη μουσική του  διαδικτύου, από τις χειρόγραφες επιστολές, στο email και το WhatsApp. Από το ραδιόφωνο , σε ασπρόμαυρη τηλεόραση, στην έγχρωμη τηλεόραση και μετά στην τηλεόραση 3D HD.

Πήγαινα  στο Video Club και τώρα βλέπω Netflix.

Γνωρίσαμε τους πρώτους υπολογιστές, τις διάτρητες κάρτες, τις δισκέτες και τώρα έχουμε gigabytes και megabyte στα smartphone μας. Φορούσαμε σορτς  στην παιδική ηλικία και μετά παντελόνια, oxford,  και μπλου  τζιν. Αποφύγαμε , τη μηνιγγίτιδα, την πολιομυελίτιδα, τη φυματίωση, τη γρίπη των χοίρων και τώρα τον COVID-19. Κάποτε οδηγούσαμε πατίνια, τρίκυκλα, ποδήλατα, μοτοποδήλατα, αυτοκίνητα βενζίνης ή ντίζελ και τώρα οδηγούμε υβριδικά ή ηλεκτρικά αυτοκίνητα.

Ναι, έχουμε  περάσει πολλά, αλλά τι ζωή ! Θα μπορούσαν να μας περιγράψουν ως «υποδείγματα», ανθρώπων που γεννήθηκαν σε εκείνο τον κόσμο της δεκαετίας του πενήντα, που είχαν αναλογική παιδική ηλικία και ψηφιακή ενηλικίωση. Είμαστε σαν «τα έχω δει όλα»! Η γενιά μας έχει κυριολεκτικά ζήσει και έχει δει περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο σε όλες τις διαστάσεις της ζωής. Η γενιά  μας  είναι που έχει κυριολεκτικά προσαρμοστεί στην «ΑΛΛΑΓΗ». Ένα μεγάλο χειροκρότημα σε όλη τη Γενιά των 50-60-70, μιας πολύ ιδιαίτερης γενιάς, που θα μείνει και  είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ!







Στην Αργιθέα τη νύφη τη διάλεγαν μεταξύ άλλων και από την πίτα.
Ανάλογα με τα υλικά που χρησιμοποιούνται πίτες έχουμε τις χορτόπιτες, τις τυρόπιτες, τις τραχανόπιτες, τις κολοκυθόπιτες, τις γαλατόπιτες. Το άνοιγμα του φύλου είναι η πιο δύσκολη φάση. 

Όμως μαθητεύοντας από μικρά κορίτσια οι Αργιθεατοπούλες κοντά στις γιαγιάδες και τις μάνες τους και έχοντας κατά νού πως κάποια στιγμή για να επιλεγούν ως νύφες στον τόπο αυτόν θα κρίνονταν από το φαγητό και ιδίως την πίτα, από τα υφαντά και κεντήματά της μα και από τους τρόπους τους, γίνονταν άπιαστες. 

Στις πίτες προστίθενται και οι πριζμόπιτες, οι ζεματούρες που λέγονται και πίτες της τεμπέλας γιατί δεν έχει τον κόπο να ανοίξει πέτρα η νοικοκυρά καθώς και οι ζάρκες ή ζαρκάδες πίτες με κολοκύθι, γάλα και βούτυρο. 

Ήταν σχεδόν σε καθημερινή ύπαρξη στο τραπέζι κάποια πίτα. Αρκεί να υπήρχε η βάση που κυρίως ήταν το σταρένιο αλεύρι, το καθάριο που εμείς το λέγαμε. Γιατί πίτα χωρίς πέτρα δε γίνονταν και πέτρα(έτσι εμείς λέγαμε τα φύλλα) δίχως μποράτο αλεύρι δεν γίνονταν.

Η Τραχανόπιτα γίνονταν με στρώση στον πάτο του ταψιού νερουλής ζύμης από μπομπότα και επάνω απλώνονταν μισοβρασμένος γλυκός τραχανάς στη δε κορυφή του έβαζαν καμιά τσιγαρίαδα, λίπα ή βούτυρο ή λάδα .

Γίνονταν όμως και με πέτρα( με φύλλα) όπως οι άλλες πίτες και ανάμεσα στα φύλλα ο λιγοβρασμένος γλυκός τραχανάς. Μούχει μείνει ακόμα αυτή η γεύση.


Το κρέας, οι πατάτες, τα φασολάκια και πολλά άλλα φαγητά γίνονταν καταπληκτικά. Δε χορταίναμε, όχι από ποσότητα του πιάτου, μα από τη γεύση που ακόμα και σήμερα μας έχει μείνει. Ότι έβγαινε από τη γάστρα ήταν ασύγκριτο!!!!!!


 
Μενέλαος Νικ.  Παπαδημητρίου στην εκδήλωση του ΚΠΕ Μουζακίου  για το Περιβάλλον και τη Διατροφή.

Ο ΑΟΚ αποτελεί ένα ιστορικό σύλλογο για το ποδόσφαιρο του νομού Καρδίτσας κυρίως λόγω της πορείας του κατά τη δεκαετία του 1970. Ιδρύθηκε  το 1966  στον  ΑΛΙΑΚ ΜΑΧΑΛΑ (ΠΑΛΕΡΜΟ-ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ)και ουσιαστικά πρόκειται για τη συνέχεια του Π.Ο.Ε.Κ

 
Μεταξύ των ιδρυτικών μελών που δημιούργησαν τον ΑΟΚ, αναφέρονται οι Θ. Τσέλιος , Γ. Θώδης, Φ. Μπουζώνης, Β. Κάβος, Γ. Γαλάνης, Ι. Ακρίδας, Ι. Μαρσέλ κλπ. Γρήγορα η νέα διοίκηση κινήθηκε στην πλαισίωση μεγάλων ταλαντούχων ποδοσφαιριστών όπως των Γ. Θώδη, Η. Σίσκου, Θ. Σιατήρα, Φ. Μπουντόλου, Πίτσαβου, Κολοβού, Β. Τσιαμούλη, Γ. Κοιλούκο, Τ. Γκοτζίδη, Θ. Παλάντζα κ.λ.π.

 




Όρθιοι από αριστερά: Καραχάλιος Γεώργιος φυσικοθεραπευτής, Τσέλιος Θωμάς Γενικός Αρχηγός, Κουτσιούμπας Νικόλαος, Κατσάρας Νικόλαος, Τσιαμούλης Βασίλειος, Λάϊος Δημήτρης, Ζευγαράς Κωνσταντίνος,Κατσίκας Δημήτρης, Μπουντόλος Νικηφόρος, Σίσκος Ηλίας,Ψαρίδης Γεώργιος.
Κάτω από Αριστερά: Τσέλιος Αθανάσιος, Κολοβός Δημήτρης,Σκότης Γεώργιος, Κοιλούκος Γεώργιος, Θώδης Ιωάννης,Σιατήρας Θωμάς, Κουτρούλιας Απόστολος,Γκίτσας Χρήστος.

 
Οι αναμετρήσεις εκείνης της περιόδου 1970 εναντίον της συμπολίτισας Αναγέννησης έχουν καταγραφεί στις μνήμες των φιλάθλων της πόλης. Χαρακτηριστικό είναι πως όταν οι δύο ομάδες της αναμετρώνταν, η πόλη χωρίζονταν στα δύο.

Κάθε χρόνο από την ίδρυση του το 1966 ο ΑΟΚ ανέβαινε και μια κατηγορία

Το 1971 στη Β΄ Εθνική και για μεγάλο διάστημα ήταν επικεφαλής στη βαθμολογία του Βορείου ομίλου.



 
Τα πρώτα χρόνια (δεκαετία '70)

Μετά την ίδρυση και αναγνώρισή του σαν αθλητικό σωματείο ο ΑΟΚ συμμετείχε στο πρωτάθλημα ΕΠΣ Θεσσαλίας. Την περίοδο 1970-71 αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Β' Εθνική όπου παρέμεινε ως το 1975.

Ένα αξιοσημείωτο παιχνίδι εκείνης της εποχής έγινε στο κατάμεστο Δημοτικό Στάδιο Καρδίτσας (πάνω από 10.000 ποδοσφαιρόφιλοι παρακολούθησαν τον αγώνα) στις 19 Μαρτίου 1975 με αντίπαλο την ομάδα του Παναθηναϊκού. Ο αγώνας ήταν για την φάση των 16 του Κυπέλλου Ελλάδας και η ομάδα του τριφυλλιού δυσκολεύτηκε να κάμψει την αντίσταση του ΑΟΚ σκοράροντας κυριολεκτικά στην εκπνοή του αγώνα. Ο αγώνας αυτός έμεινε στην μνήμη των φίλων του ΑΟΚ καθώς ακυρώθηκε "κανονικότατο" (όπως οι ίδιοι ισχυρίζονταν) γκολ του Σιατήρα στο 0-0 της αναμέτρησης καθώς η μπάλα είχε περάσει γύρω στο μισό μέτρο την γραμμή της εστίας. Δυστυχώς όμως ο φωτογράφος του ΑΟΚ τότε, κι ενώ ήταν πίσω από την εστία προτίμησε να πανηγυρίσει το γκολ παρά να απαθανατίσει τη στιγμή όπως ο ίδιος έλεγε αργότερα.

Την περίοδο 1976-77 κατέκτησε το Κύπελλο Ερασιτεχνών, νικώντας την Ανθούπολη Λάρισας με 2-0 ενώ τη σεζόν 1978-79 επανήλθε στην Β' Εθνική αλλά υποβιβάστηκε ύστερα από έναν επεισοδιακό αγώνα που έδωσε με την συμπολίτισσα Αναγέννηση καθώς μία αγωνιστική πριν τη λήξη της περιόδου έχασε με 2-1 στην Καρδίτσα και στερήθηκε της δυνατότητας να ¨το παλέψει¨ την τελευταία αγωνιστική με αντίπαλο την Κοζάνη.
 
 



Στον αγώνα με τη Δόξα Δράμας μια ομάδα που τα προηγούμενα χρόνια πρωταγωνιστούσε στην Α΄Εθνική, στο Ά ημίχρονο η ομάδα του ΑΟΚ να προηγείται μόνο με 3-0 καθώς μέσα στο γήπεδο γίνονται όργια από τους Κοιλούκο,Θώδη,Σιατήρα, Τσιαμούλη, Σίσκο, και τους άλλους














θα απέκλειε από το κύπελο και τον Παναθηναϊκό του Γουέμπλεϋ αν μετρούσε κανονικό γκολ του Σιατήρα όταν η μπάλα είχε περάσει μισό μέτρο τη γραμμή.



Δεκαετία του '80 - Εως Σήμερα

Στις αρχές της δεκαετίας του '80, και μετά την αναδιάρθρωση και επαγγελματοποίηση του ποδοσφαίρου, ο ΑΟΚ υποβιβάστηκε στη Δ' Εθνική, και από κεί στο Τοπικό Πρωτάθλημα Καρδίτσας, απ'όπου επανήλθε στη Δ' Εθνική το 1987. Το 1994 επανέλαβε τη διαδρομή Α' Ερασιτεχνικής - Δ' Εθνικής.

Τρια χρόνια αργότερα ήρθε η σημαντικότερη στιγμή της νεώτερης ιστορίας του ΑΟΚ. Επι προεδρίας Σάκη Τσέλιου και προπονητή τον Θ. Κουρτίδη, ο ΑΟΚ κερδίζει με σκορ 3-2 τη Λαμία στο γήπεδο της Μητρόπολης Καρδίτσας. Οι "κυανόλευκοι" ανεβαίνουν στην Γ' Εθνική και για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου, σε επαγγελματική κατηγορία. Στη Γ' Εθνική θα παραμείνει για δύο σεζόν (1998-1999, 1999-2000).

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ο ΑΟΚ επιστρέφει στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα, όπου με εξαίρεση δύο χρονιές στην Α' Καρδίτσας (ΕΠΣΚ) αγωνίζεται συνεχώς μέχρι και σήμερα. 

 

Από τα σπλάχνα της έχουν βγεί   ποδοσφαιριστές που κόσμησαν τα γήπεδα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα 
 Βάιος Καραγιάννης , Γιώργος Νταρακλίτσας.









 
 

Κοιλούκος Γεώργιος-Τσέλιος Θωμάς


Φωτο- facebook/Βασιλειος Τσιαμουλης

 


 Ο Αθάµας ήταν βασιλιάς του Ορχοµενού (1330 π.Χ.), αργότερα εξόριστος, κατέφυγε στην ορεινή περιοχή της νότιας Πίνδου, η οποία από τότε, παίρνοντας και το όνοµά του, είναι γνωστή ως Αθαµανικά Όρη (σλαβ. Τζουµέρκα). Νυµφεύθηκε τη Θεµιστώ, θυγατέρα του Λαπίθη τοπικού άρχοντα Υψέως και της Κρέουσας, και ίδρυσε (1300 π. Χ.) το νέο βασίλειό του της Αθαµανίας, το οποίο περιλάµβανε τη σηµερινή Αγιθέα και το ανατολικό τµήµα της σηµερινής ΠΕ Άρτας (π.χ. Κοινότητα Αθαµανίου Άρτας). Σύµφωνα µε τον Θουκυδίδη και τον Στράβωνα οι απόγονοι του Αθάµαντα, οι Αθαµάνες ,ως Έλληνες, ανέπτυξαν τον ελληνικό πολιτισµό τους. Η ελληνικότητα των Αθαµάνων επιβεβαιώνεται από τον Πλάτωνα: «Οι του Aθάµαντος έκγονοι οίας θυσiας θύουσιν Έλληνες όντες» (Πλάτωνος Μίνως 315c). Η ελληνική καταγωγή τους µαρτυρείται από τα γνωστά τοπωνύµια της Αθαµανίας: Αθήναιον, Αιθοπία, Άκανθος, Αργιθέα, Ηράκλεια, Θεοδωρία, Κραννών, Τετραφυλία, από τα θρησκευτικά έθιµά τους, τα ανθρωπωνύµια και τις επιγραφές των νοµισµάτων της, που είναι όλα ελληνικά. Οι Αθαµάνες ήταν λαός κατ’ εξοχήν ποιµενικός. Η συνέχεια της βασιλικής δυναστείας των Αθαµάνων διήρκεσε έως το 167 π.Χ., έτος κατά το οποίο οι Ρωµαίοι υπέταξαν την Αθαµανία. Με βάση τις απόψεις του περιηγητή Friedrich Staehlin η σηµαντικότερη πόλη των Αθαµάνων, η πρωτεύουσά τους Αργεθία ή Αργιθέα, βρίσκεται στη θέση «Ελληνικά», ανάµεσα στα σηµερινά χωριά Αργιθέα και Θερινό. (βλέπε: Staehlin Fr., Das hel-lenische Thessalien, Verlag Engelhorns Nachf. In Stuttgart 1924. [Η αρχαία Θεσσαλία, Εκδ. Αφοί Κυριακίδη, µ.τ.φρ. Γ. Παπασωτηρίου, Αν. Θανοπούλου, Επιµ. Θεόδ. Νηµάς, Θεσσαλονίκη 2008, σς 230, 262]. Η ετυµολογία της Αργθέας>αργή=καθαρή +θέα είναι γνωστή. Με βάση, όµως, την ιστορική γραπτή και προφορική παράδοση η ονοµασία της Αργιθέας προήλθε από τον Αθαµανίδη βασιλιά Αργίθεο (230 π.Χ.). Από τον, επίσης, Αθαµανίδη βασιλιά Θεόδωρο (232 π.Χ.) ονοµάσθηκε η πόλη Θεοδωρία (σηµ. Θοδώριανα Άρτας) και η πόλη Σελιπιανά (σηµ. Καταφύλλι Αργιθέας) ονοµάσθηκε από τον τελευταίο Αθαµανίδη βασιλιά Σέλιπο (178 π.Χ.) πριν την κατάλυση του βασιλείου της Αθαµανίας από τους Ρωµαίους (167 π.Χ.).


11




 Η σύγχρονη Αργιθέα περιλαµβάνει τα εξής είκοσι (20) χωριά, τα οποία αποτελούν τον ∆ήµο Αργιθέας: Ανθηρό (Μπουκοβίτσα), Αργιθέα (Κνίσοβο), Αργύριο, Βλάσιο, Βραγκιανά, ∆ροσάτο (Μεζήλο), Ελληνικά (Μαρτεντσικό), Θερινό (Γλογοβίτσα), Καλή Κώµη (Μολεντζικό), Καρυά (Τριζόλο), Καταφύλλι (Σελιπιανά), Κουµπουριανά, Λεοντίτο, Μάραθος (Αραχωβίτσα), Μεσοβούνιο, Πετρίλο, Πετροχώριο (Σπυρέλο), Πετρωτό (Λιάσκοβο), Στεφανιάδα, Φουντωτό (Κοµπλέσιο). Τα χωριά της Αργιθέας είναι εγκατεσπαρµένα ως αετοφωλιές στις πλαγιές των βουνών των Αγράφων της Πίνδου µε τις άγριες φυσικές οµορφιές τους, µε τους κατοίκους τους, κυρίως γεωργοκτηνοτρόφους, µε τα ευγενικά αισθήµατα, την παροιµιώδη φιλοξενία και την πατριωτική συνείδηση των αδούλωτων και καρτερικών Αργιθεατών.





Θα γνωρίσουμε  ένα από τα πιο όμορφα ορεινά χωριά  της Αργιθέας  το Λεοντίτο που αποτελεί το «αλπικό» μυστικό των Αγράφων.

Αυτό το “αλπικό” μυστικό των Αγράφων, είναι καλά κρυμμένο μέσα σε έλατα, πεύκα, πουρνάρια, καρυδιές, με αμέτρητες πηγές, βρύσες,και ποτάμια ,αλλά και πεντακάθαρα νερά που συμπληρώνουν το άγριο αλλά όμορφο τοπίο.

Ο ποταμός Βλασιώτης, ο Κουμπουριανίτης, ο Πετριλιώτης πηγάζουν και διασχίζουν μεγάλο μέρος της περιοχής πριν καταλήξουν στον Αχελώο.

Το Λεοντίτο βρίσκεται σε υψόμετρο 1000 μέτρων στους πρόποδες της κορυφής Ντελιδήμι των Αγράφων.

Το χωριό αποτέλεσε χώρο δράσης κλεφτών και ορμητήριο του Γιώργου Καραϊσκάκη στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης.
Εκτός από την εκπληκτική άγρια ομορφιά του τοπίου, τα ελατοσκέπαστα βουνά με τις αλπικές κορυφές και τις πολλές πηγές του χωριού μπορεί κανείς να θαυμάσει την πλατεία του χωριού με τον χιλιετή τεράστιο πλάτανο, που είναι το σήμα κατατεθέν του χωριού.

Σε μικρή απόσταση από την πλατεία βρίσκεται το παλιό πέτρινο κτήριο του σχολείου, που στεγάζει τη βιβλιοθήκη και περιοδικά φιλοξενεί ποικίλες πολιτιστικές δραστηριότητες. Ένα ακόμη μνημείο πρόσφατα συντηρημένο, είναι ο νερόμυλος του Παληαντώνη και η νεροτριβή, που βρίσκονται στο ποτάμι του χωριού.

Ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους,που  χρονολογείται από το 1882.

Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι:

Απογραφή 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 204 193 187 93 126 204 98 







Author Name

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Name

Email *

Message *

Powered by Blogger.