(Κύπρος... Ένα έγκλημα παραμένει ατιμώρητο, ένας λαός ζητάει δικαίωση 50 χρόνια )
Το ατιμώρητο έγκλημα-50 χρόνια από την τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου
Articles by "Ήρωες"
Showing posts with label Ήρωες. Show all posts
Γεώργιος Καραϊσκάκης (Η αληθινή ιστορία του Ηρωα! ).
 |
| Γεώργιος Καραϊσκάκης.O φόβος και ο τρόμος των δερβεναγάδων του Αλήπασα,των τούρκων αλλά και των δικών μας τουρκόφιλων, προσκυνημένων στους ξένους… O σταυραετός των Αγράφων που το όνομά του είναι γραμμένο στην ιστορία μας με χρυσά γράμματα… |
Νικόλαος Γεωργούλας: Ο θρυλικός Συνταγματάρχης του 5ου Συντάγματος Πεζικού
Ο Νικόλαος Γεωργούλας γεννήθηκε στο χωριό Ρεντίνα του Νομού Καρδιτσας την 1η Ιανουαρίου 1896. Γιός του ταγματάρχη (πεζικού) Σταύρου Γεωργούλα, ακολούθησε τον πατέρα του σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος μέχρι το έτος 1914. Στην συνέχεια αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Βόλου και εισήλθε από τους πρώτους στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.
Το 1916 αποφοίτησε από την Σχολή Ευελπίδων με το βαθμό του Ανθυπολαγαχού και το 1919 πολέμησε σαν υπολοχαγός στο μέτωπο του Στρυμώνα και στην Κριμαία κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων εναντίων της Ρωσίας.
Έλαβε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία και υπήρξε από τους πρώτους που αποβιβάστηκαν στη Σμύρνη πολεμώντας στην πρώτη γραμμή όπου και προήχθη λόγω ανδραγαθίας σε Λοχαγό.
Το έτος 1921 στις μάχες της Κουτάχειας τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στον μηρό και από το Νοσοκομείο Σμύρνης μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Βόλου όπου του απονεμήθηκε τιμητική αποστρατεία την οποία δεν απεδέχθη και προτίμησε να συνεχίσει την στρατιωτική του ζωή.
Τον Αύγουστο του 1934 επιτυχών στον διαγωνισμό μεταξύ των Ελλήνων αξιωματικών εισήχθη στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου της Γαλλίας «Ecole Militaire de Guere» από όπου αποφοίτησε τον Σεπτέμβριο του 1936 αριστεύοντας στο μάθημα της Γενικής Τακτικής Πολέμου, φέροντας πλέον το βαθμό του Αντισυνταγματάρχου.
Το 1938 διορίστηκε καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Πολέμου στη Θεσσαλονίκη στην έδρα της Γενικής Τακτικής Πολέμου με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη.
Τον Αύγουστο του 1939 ανέλαβε τον 11ον Συνοριακό τομέα με έδρα τη Φλώρινα και κατόπιν την διοίκηση του 5ου Συντάγματος Πεζικού .
Μετά την συνθηκολόγηση της Ελλάδος και την άρνηση του να δεχθεί την άδικη «ήττα» από τους Ιταλούς τους οποίους είχε συντρίψει στο πεδίο της μάχης ο Συνταγματάρχης Νικόλαος Γεωργούλας προχώρησε στην οργάνωση της αντίστασης με άλλους αξιωματικούς στην πόλη του Βόλου. Το σχέδιο του προδόθηκε, συνελήφθη από τους Ιταλούς και φυλακίστηκε με την προοπτική να σταλεί μαζί με τους άλλους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία.
Ακολούθως στις 20 Ιανουαρίου 1943 επιβιβάστηκε μαζί με άλλους συλληφθέντες στο πλοίο «Πόλη της Γένουας» προκειμένου να μεταβούν στην Ιταλία. Καθ’ οδόν όμως το πλοίο τορπιλίστηκε από Αγγλικό υποβρύχιο μεταξύ των νησιών Σάων και Αυλώνα με αποτέλεσμα να βρουν μαρτυρικό θάνατο οι περισσότεροι από τους Έλληνες αξιωματικούς μεταξύ των οποίων και ο Συνταγματάρχης Γεωργούλας.
Η πατρίδα για να τιμήσει τον ήρωα Συνταγματάρχη ονόμασε το στρατόπεδο Βόλου, Στρατόπεδο Συνταγματάρχη Πεζικού Νικολάου Γεωργούλα.
Νικόλαος Γεωργούλας: Ο θρυλικός Συνταγματάρχης του 5ου Συντάγματος Πεζικού
Ο Νικόλαος Γεωργούλας υπήρξε Διοικητής του 5ου Συντάγματος Πεζικού όπου και πολέμησε από την κήρυξη του πολέμου 28/10/1940 μέχρι την 1η Μαϊου 1941 κατά την οποία το εν λόγω Σύνταγμα διαλύθηκε.
Ο Συνταγματάρχης Πεζικού Νικόλαος Γεωργούλας ως διοικητής του 5ου Συντάγματος Πεζικού συμμετείχε με θάρρος και αυτοθυσία όπως και οι περισσότεροι Έλληνες στον αγώνα για την σωτηρία της πατρίδας.
Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες στις χιονοσκεπείς κορυφές της Πίνδου, ο ίδιος δε προσωπικώς μέχρι του τέλους Ιανουαρίου συμμετείχε στις επιθέσεις για την κατάληψη της Κόνιτσας των υψωμάτων Ιτιά-Τσέκουρνο-Πυθάρι, Μάλι-Σιβράνι-Τοπογιάννη-Γαραντίν-Ροντέν και άλλα.
Στις 9 Μαρτίου του 1941 εκδηλώθηκε η Εαρινή Επίθεση των Ιταλών η οποία υπήρξε η πιο σφοδρή μάχη κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο ίδιος ο Benito Mousolini με όλες του τις δυνάμεις επεχείρησε την κατάληψη του υψώματος 731 με σκοπό να εμβολίσει το κεντρικό μέτωπο των Ελλήνων και έτσι να ανοίξει το δρόμο για Κλεισούρα-Πρεμετή και Ιωάννινα. Παρά την φοβερή προετοιμασία των Ιταλών με τρείς μεραρχίες από ξεκούραστους στρατιώτες, υπερδιπλάσιο αριθμό πυροβόλων και την χρήση πεντακοσίων αεροπλάνων έναντι μηδενός από Ελληνικής πλευράς το ύψωμα 731 με το 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων με διοικητή τον θρυλικό πλέον Συνταγματάρχη Νικόλαο Γεωργούλα αντιστάθηκε με επιτυχία μη παραχωρώντας στους Ιταλούς ούτε σπιθαμή εδάφους. Την τέταρτη ημέρα μετά την έναρξη της Εαρινής επιθέσεως το 5ο Σύνταγμα Πεζικού έχοντας τεράστιες απώλειες ελλείψη πυρομαχικών, ύπνου και τροφίμων αντικαστάθηκε από το 19ο Σύνταγμα Σερρών.
Η νίκη αυτή των Ελλήνων δεν ήταν δυνατόν να περάσει απαρατήρητη. Στο διοικητή απονεμήθηκαν πολλά παράσημα μεταξύ των οποίων το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας» καθώς και σε πολλούς αξιωματικούς και οπλίτες του Συντάγματος παράσημα και ηθικές αμοιβές.
(Τα κείμενα που αναφέρονται στον Συνταγματάρχη Νικόλαο Γεωργούλα έχουν γραφεί από τον γιό του κ. Σταύρο Γεωργούλα. Τα κείμενα μετά από τις κατάλληλες μορφοποιήσεις και την ανάλογη επεξεργασία έχουν αποδοθεί στη δημοτική. Αναδημοσίευση με το βιβλίο, Δημήτριος Γ. Κασλάς: Η στρτιωτική διαδρομή, ο άνθρωπος, η εποχή, Εκδόσεις Ν.ΑΜ., Δήμος Ζαγοράς, Ν.Α.Τ., Δήμος Καρδίτσας).
O Καρδιτσιώτηs Πλωτάρχηs Γεώργιοs Κωτούλαs (1906 – 5 Ιουνίου 1942)
Ο Γεώργιος Κωτούλας (1906-1942) ήταν αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος.
Γεννήθηκε στην Καρδίτσα και κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα το 1927. Το 1935 προάχθηκε σε υποπλοίαρχο ενώ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ ΓΕΝ και Λ.Σ. Κατα τη διάρκεια της κατοχής ο Κωτούλας μαζί με τον Ηλία Καζάκο οργάνωναν φυγαδεύσεις προς την Μέση Ανατολή.
Η Γκεστάπο πληροφορούμενη σχετικά με την δράση τους άρχισε να τους παρακολουθεί. Φοβούμενοι για την ζωή τους αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Την 1η Απριλίου του 1942 προσπάθησαν να διαφύγουν από τον Πειραιά κρυφά για το εξωτερικό. Συνελλήφθησαν όμως και φυλακίστηκαν στις φυλακές Αβέρωφ. Ο Κωτούλας παρά τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε, προκειμένου να αποκαλύψει συνεργούς του, δεν υπέκυψε. Τον Μάϊο μεταφέρθηκε στις φυλακές Βουλιαγμένης ενώ λίγες μέρες αργότερα του ανακοινώθηκε οτι εθεωρείτο όμηρος, γεγονός που σήμαινε οτι σε περίπτωση δολιοφθοράς θα εκτελείτο.
Την 4η Ιουνίου σημειώθηκε σαμποτάζ στα Λιόσια.
Η τελευταία νύχτα της ζωής είναι φριχτά ατέλειωτη, αξημέρωτη! Η αγωνία του θανάτου σπάζει κόκαλα, παραλύει τα νεύρα, θολώνει τη σκέψη. Μα η αγωνία του ήρωα Κωτούλα είναι άλλη, σκέπτεται τη λύπη που θα φέρει στους δικούς του και θέλει να τους παρηγορήσει: ο αθάνατος πεθαμένος θέλει να δώσει κουράγιο στους ζωντανούς πεθαμένους. Ξεδιπλώνει λοιπόν ένα χαρτί που είχε στην τσέπη του και γράφει προς το μεγαλύτερο αδερφό του Κώστα:
»Αγαπητέ Κώστα,
Πεθαίνω με το όνομα της γλυκιάς Ελλάδας στα χείλη. Η τύχη με κυνήγησε τα τελευταία χρόνια, την ευχαριστώ όμως που μου έδωσε την ευκαιρία να προσφέρω τη ζωή μου για την Πατρίδα, την οποία οραματίζομαι μεγάλη. Εκφράζω προς τους προσφιλέστατους μου γονείς την ευγνωμοσύνη μου για τη στοργή με την οποία με ανέθρεψαν. Πρέπει να παρηγορηθούν για το θάνατο μου…
Εις τα αγαπητά μου ξαδερφάκια Μήτσο και Νίκο κληροδοτώ την αγάπη για την Πατρίδα. Ζητώ απ” όλους συγχώρεση για όσες φορές σας επίκρανα. Τις τελευταίες στιγμές της ζωής μου σκέπτομαι μαζί με σας και τους καλούς μου φίλους, τους οποίους ασπάζομαι. Είμαστε στο κελί χέρι χέρι με τον Ηλία. Σας φιλώ όλους χίλιες φορές!»
Γεώργιος Γρηγ. Κωτούλας Φυλακές Αβέρωφ, Πέμπτη, 4 Ιουνίου 1942, ώρα 10 μ.μ.
Στις 5 Ιουνίου μαζί με άλλους, οδηγήθηκε στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Δεν δέχτηκε να του καλύψουν τα μάτια ενώ κατά την εκτέλεση φώναζε συνθήματα υπερ της Ελλάδας.
Το Λιμενικό Σώμα τον τίμησε αμέσως μετά την απελευθέρωση. Προς τιμήν του, δόθηκε το όνομα του στο πρώτο λιμενικό κέντρο εκπαίδευσης, στο οποίο και τοποθετήθηκε η προτομή του. Επίσης του απονεμήθηκε, έστω και μεταθάνατον, ο βαθμός του πλωτάρχη, ο πολεμικός σταυρός Γ΄ τάξης, ενώ το όνομά του έφερε παλαιότερα και μηχανοκίνητη μεταλλική ακταιωρός του Λιμενικού Σώματος.
Σχης (ΠΖ) Θωμάς Νικήτας (Γεννήθηκε στο χωριό Μαγούλα Καρδίτσας το 1890)
Γεννήθηκε στο χωριό Μαγούλα Καρδίτσας το 1890.
Τον Οκτώβριο του 1911 στρατεύθηκε ως Δεκανέας. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και μετά την είσοδο του Ελληνικού Στρατού στη Θεσσαλονίκη, του απονέμουν για τη δράση του το Μετάλλιο Πολεμικής Ανδρείας και τον προάγουν στο βαθμό του Λοχία.
Μονιμοποιήθηκε στο Στρατό το 1917 και προήχθη σε Ανθυπολοχαγό (ΠΖ) την 25 Δεκ 1917, σε Υπολοχαγό το 1919, σε Λοχαγό το 1923, σε Ταγματάρχη το 1934 και σε Αντισυνταγματάρχη το 1940. Ήταν απόφοιτος Γυμνασίου.
Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, στην Μικρασιατική εκστρατεία με το 46ο Σύνταγμα Πεζικού και αργότερα με το 42ο υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα. Ενώ ο Ελληνικός Στρατός υποχωρεί, ο Νικήτας- χάρη στις στρατηγικές του ικανότητες και την ψυχραιμία του σώζει το 46ο ΣΠΖ από βέβαιη αιχμαλωσία.
Στις 18 Οκτ.1940 αναλαμβάνει τη Διοίκηση του 3ου Τάγματος- μετέπειτα γνωστό ως το «Θρυλικό Απόσπασμα της Πίνδου»- του 51ου Συντάγματος υπό τον Ανχη Κωνσταντίνο Δαβάκη και το οδηγεί στον κεντρικό τομέα της Πίνδου. Με αυτό πολεμάει τους εχθρούς κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες. Τις άριστες στρατηγικές του ικανότητες τις δείχνει για μία ακόμη φορά στο Ύψωμα Μούκα που κατορθώνει την ανακατάληψή του, εμψυχώνοντας τους στρατιώτες του με πατριωτικές κραυγές και εκκλήσεις. Πάνω στη μάχη, προσπαθώντας όρθιος και ακάλυπτος να τοποθετήσει δύο πολυβόλα στη κορυφογραμμή, τραυματίζεται σοβαρά στο δεξί του χέρι με διαμπερές τραύμα. Αποκρύπτοντας τον τραυματισμό του από τους στρατιώτες του, συνέχισε τον αγώνα. Νηστικός και άυπνος για τρεις μέρες, μαχόταν τραυματισμένος για πέντε ώρες, κάτω από ραγδαία βροχή και τσουχτερό κρύο. Μετά το πέρας της Μάχης μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Κοζάνης, όπου και ανάρρωσε. Για τη νίκη του αυτή τιμήθηκε με το «Χρυσό Αριστείο Ανδρείας» και προήχθη σε Αντισυνταγματάρχη. Αφού θεραπεύτηκε, ζήτησε ο ίδιος να τοποθετηθεί και πάλι στα σύνορα. Έτσι το Δεκέμβριο του 1940 βρίσκεται στα Οχυρά Ρούπελ και αναλαμβάνει τη διοίκηση του υποτομέα Ρουπέσκο. Το πρωί της 6ης Απριλίου 1941, οι Γερμανοί κηρύττουν τον πόλεμο στην Ελλάδα. Ο κύριος όγκος των δυνάμεων τους βρίσκεται στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα και επιτίθεται κατά των Οχυρών. Αν και οι επιθέσεις των Γερμανών είναι λυσσώδεις, με βαρύ πυροβολικό, άρματα μάχης και μεγάλο αριθμό αεροπλάνων, τα περισσότερα Οχυρά μένουν απόρθητα. Απόρθητο μένει και το Οχυρό Ρουπέσκο. Ο Άνχης Νικήτας βγαίνει από το χαράκωμα και πότε όρθιος, πότε σερνόμενος στο έδαφος, εμψυχώνει τους στρατιώτες του. Εκεί, τον βρίσκει ένα βλήμα πυροβόλου και τον τραυματίζει θανάσιμα.
Τον Ήρωα Ανχη Θωμά Νικήτα η Ελλάδα τίμησε με Χρυσό Αριστείο Ανδρείας μετά Αστερίσκου(1-1-1922), με δύο Χρυσά Αριστεία Ανδρείας (172/41 ΕΔΥΣ, 350/46 ΕΔΥΣ), με την μετά θάνατο προαγωγή του σε Συνταγματάρχη, με τα μετάλλια Ελληνοτουρκικού Πολέμου (25-3-1914),μετάλλιο Ελληνοβουλγαρικού Πολέμου (25-3-1914), Στρατιωτικής Αξίας Δ΄ Τάξεως (8-3-1918), Πολεμικό Σταυρό Γ΄ Τάξεως(8-6-1918), Αργυρό Σταυρό Β΄ Τάγματος Γεωργίου του Α΄(26-4-1922), Μετάλλιο Νίκης (10-10-1922),Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Γ΄Τάξεως, Χρυσό Σταυρό του Β΄ Τάγματος του Φοίνικα (198/36), το Σταυρό του Ταξιάρχη Γεωργίου του Α΄ μετά Ξιφών (549/47 ΕΔΥΣ), καθώς και με την ονομασία του Στρατοπέδου του Κ.Ε.Σ.Ν, που εδρεύει στην Καρδίτσα ως «Σχη Θωμά Νικήτα (ή Μούντζια) το 2005.
Γιώργος Μπαλταδώρος
1Ήταν 12:15 το μεσημέρι
της Πέμπτης, 12 Απριλίου 2018, όταν ένα μαχητικό αεροσκάφος, τύπου Mirage 2000-5 της Πολεμικής Αεροπορίας, κατέπεσε εννέα ναυτικά μίλια βορειοανατολικά της Σκύρου. Επρόκειτο για ένα από τα δύο μαχητικά αεροσκάφη σχηματισμού που είχαν απογειωθεί για να αναχαιτίσουν τουρκικά μαχητικά που είχαν παραβιάσει το FIR Αθηνών.
Νεκρός βρέθηκε ο 34χρονος σμηναγός πιλότος Γιώργος Μπαλταδώρος.
Στις 14 Απριλίου του 2018 στο Μορφοβούνι Καρδίτσας ο ουρανός έπεσε βαρύς - Φίλοι, συγγενείς και στρατός αποχαιρέτησαν τον ήρωα Πιλότο. Ο Γιώργος Μπαλταδώρος πέρασε στο πάνθεον των ηρώων
Ποιος ήταν ο Γιώργος Μπαλταδώρος
Είχε γεννηθεί τον Ιούνιο του 1984. Ήταν πατέρας δυο παιδιών και όσοι τον γνώριζαν μιλούν με τα καλύτερα λόγια για εκείνον.
Υπηρετούσε στην 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα. Το μοιραίο αεροσκάφος είχε μετασταθμεύσει στη μονάδα ετοιμότητας της Σκύρου την Μεγάλη Εβδομάδα ως ένα από τα αεροσκάφη επιφυλακής.
Στη σελίδα του στο Facebook, στις 25 Αυγούστου 2016, ο Γιώργος Μπαλταδώρος είχε ανεβάσει μια φωτογραφία όπου φαίνεται να… κρατά το Mirage ενός άλλου πιλότου.
«Ένας Έλληνας πιλότος στο πάνθεον των Ηρώων. Έπεσε υπέρ Πατρίδος μαχόμενος για την προάσπιση της Εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας. Η Πατρίδα θρηνούσα υποκλίνεται. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του και σε όλα τα στελέχη της ΠΑ», ήταν τα λόγια του υπουργού Άμυνας όταν ανακοίνωσε το θάνατό του.
Οι άνθρωποι που γνώριζαν καλά τον Γιώργο Μπαλταδώρο, συνάδελφοι και φίλοι, δημιούργησαν ένα συγκλονιστικό βίντεο, τιμώντας τη μνήμη του.Έπεσε υπερασπιζόμενος τα ιδανικά της πατρίδας στις 12/04/2018, κατά τη διάρκεια διατεταγμένης αποστολής στο Αιγαίο, 9ΝΜ Βόρειο-Ανατολικά της Σκύρου.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Subscribe to:
Posts (Atom)