Παραδοσιακή συνταγή Γλυκό κουταλιού Ρετσέλι Καρδίτσας
Τα υλικά
1 κιλό κολοκύθα
1 κιλό μούστο
λίγο γλυκάνισο ή αμπαρρόριζα (προαιρετικά)
μισό ποτήρι ασβέστη
Articles by "ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΦΑΓΗΤΟ"
Showing posts with label ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΦΑΓΗΤΟ. Show all posts
Πλαστός- Παραδοσιακος Καρδίτσας
Ο διαδεδομένος πλαστός, η χορταστική αλλά και εύγευστη χορτόπιτα
.Για να γίνει χρειάζονταν 1.500 γρ περίπου λάπατα, πράσα, τσουκνίδια και άνιθος καλοπλυμένα και ψιλοκομμένα, 500 γρ. φέτα, ζυμάρι από καλαμποκίσιο αλεύρι και αφού αλείφανε τον πάτο και τα τοιχώματα του ταψιού με λίπα ή λάδι έστρωναν ζυμάρι-χυλό.
Ύστερα άπλωναν ανάμεσα τα λάχανα και το
τριμμένο τυρί και επάνω έστρωναν πάλι ζυμάρι-χυλό και τον λάδωναν.
Πάντα βέβαια τα υλικά ήταν σε συνάρτηση και με το ταψί. Για να είναι
πετυχημένος ο πλαστός το πάχος του δεν έπρεπε να ξεπερνά τα 2 δάχτυλα .,
Αν τώρα αυτό συνδυαζόταν με ξυνόγαλο (στα ορεινά χωριά), τότε “γινόταν το έλα να δεις”
ΥΛΙΚΑ ΣΥΝΤΑΓΗΣ:
Καραγκούνικη μπατζίνα της Καρδίτσας
Η Καραγκούνικη μπατζίνα ξεχωριστής νοστιμιάς δεν έλειπε από κανένα τραπέζι.. Η μπατζίνα ήταν ή εύκολη λύση για τις αγροτικές οικογένειες του κάμπου, που οι δουλειές στα χωράφια πάντα περίμεναν και οι νοικοκυρές έπρεπε να τα προλαβαίνουν όλα. Έτσι έβρισκαν εύκολες συνταγές, αλλά και νόστιμες για να χορτάσει όλη η οικογένεια. Από γενιά σε γενιά η μπατζίνα κράτησε να φτιάχνεται μέχρι και σήμερα, τρώγεται ευχάριστα απ’ όλους (όλες τις ώρες) …
- 4 -5 φλιτζάνια του τσαγιού αλεύρι για όλες τις χρήσεις
- 2-3 φλιτζάνια του τσαγιού τριμμένο πράσινο κολοκύθι (μπορεί να γίνει και με κίτρινη κολοκύθα)
- 1 φλιτζ. του τσαγιού γάλα
- 1 φλιτζ. του τσαγιού νερό
- 1 φλιτζ. του τσαγιού ελαιόλαδο
- 300 – 500 γρ. τυρί φέτα (λίγο από το τυρί κρατάμε για το τέλος)
- 1 φακελάκι μαγιά
- αλάτι όσο πάρει.
- Σε ταψί κουζίνας
Παλιά αντί για ελαιόλαδο έβαζαν λίπα (λίπος χοιρινό). Τώρα με το ελαιόλαδο γίνεται πιο υγιεινή και εξ ίσου γευστική!!!
Διατροφή Αργιθέας( Μπομπότα,Κραμποκούκι,Καθάρειο ψωμί,Πλαστός ,Κατσιαμάκι,Μπουκουβάλα,Χουσιμάρι,Ρενστά, Μακρυντέρα)
Στην Αργιθέα η λιτή διατροφή (άγρια χορταρικά, όσπρια, δημητριακά, λαχανικά, λίγα
ΑΡΓΙΘΕΑΤΙΚΑ ΦΑΓΗΤΑ στη ΓΑΣΤΡΑ Οι πίτες- το κρέας – τα φασολάκια .
Στην Αργιθέα τη νύφη τη διάλεγαν μεταξύ άλλων και από την πίτα.
Ανάλογα με τα υλικά που χρησιμοποιούνται πίτες έχουμε τις χορτόπιτες, τις τυρόπιτες, τις τραχανόπιτες, τις κολοκυθόπιτες, τις γαλατόπιτες. Το άνοιγμα του φύλου είναι η πιο δύσκολη φάση.
Όμως μαθητεύοντας από μικρά κορίτσια οι Αργιθεατοπούλες κοντά στις γιαγιάδες και τις μάνες τους και έχοντας κατά νού πως κάποια στιγμή για να επιλεγούν ως νύφες στον τόπο αυτόν θα κρίνονταν από το φαγητό και ιδίως την πίτα, από τα υφαντά και κεντήματά της μα και από τους τρόπους τους, γίνονταν άπιαστες.
Στις πίτες προστίθενται και οι πριζμόπιτες, οι ζεματούρες που λέγονται και πίτες της τεμπέλας γιατί δεν έχει τον κόπο να ανοίξει πέτρα η νοικοκυρά καθώς και οι ζάρκες ή ζαρκάδες πίτες με κολοκύθι, γάλα και βούτυρο.
Ήταν σχεδόν σε καθημερινή ύπαρξη στο τραπέζι κάποια πίτα. Αρκεί να υπήρχε η βάση που κυρίως ήταν το σταρένιο αλεύρι, το καθάριο που εμείς το λέγαμε. Γιατί πίτα χωρίς πέτρα δε γίνονταν και πέτρα(έτσι εμείς λέγαμε τα φύλλα) δίχως μποράτο αλεύρι δεν γίνονταν.
Η Τραχανόπιτα γίνονταν με στρώση στον πάτο του ταψιού νερουλής ζύμης από μπομπότα και επάνω απλώνονταν μισοβρασμένος γλυκός τραχανάς στη δε κορυφή του έβαζαν καμιά τσιγαρίαδα, λίπα ή βούτυρο ή λάδα .
Γίνονταν όμως και με πέτρα( με φύλλα) όπως οι άλλες πίτες και ανάμεσα στα φύλλα ο λιγοβρασμένος γλυκός τραχανάς. Μούχει μείνει ακόμα αυτή η γεύση.
Το κρέας, οι πατάτες, τα φασολάκια και πολλά άλλα φαγητά γίνονταν καταπληκτικά. Δε χορταίναμε, όχι από ποσότητα του πιάτου, μα από τη γεύση που ακόμα και σήμερα μας έχει μείνει. Ότι έβγαινε από τη γάστρα ήταν ασύγκριτο!!!!!!
Ανάλογα με τα υλικά που χρησιμοποιούνται πίτες έχουμε τις χορτόπιτες, τις τυρόπιτες, τις τραχανόπιτες, τις κολοκυθόπιτες, τις γαλατόπιτες. Το άνοιγμα του φύλου είναι η πιο δύσκολη φάση.
Όμως μαθητεύοντας από μικρά κορίτσια οι Αργιθεατοπούλες κοντά στις γιαγιάδες και τις μάνες τους και έχοντας κατά νού πως κάποια στιγμή για να επιλεγούν ως νύφες στον τόπο αυτόν θα κρίνονταν από το φαγητό και ιδίως την πίτα, από τα υφαντά και κεντήματά της μα και από τους τρόπους τους, γίνονταν άπιαστες.
Στις πίτες προστίθενται και οι πριζμόπιτες, οι ζεματούρες που λέγονται και πίτες της τεμπέλας γιατί δεν έχει τον κόπο να ανοίξει πέτρα η νοικοκυρά καθώς και οι ζάρκες ή ζαρκάδες πίτες με κολοκύθι, γάλα και βούτυρο.
Ήταν σχεδόν σε καθημερινή ύπαρξη στο τραπέζι κάποια πίτα. Αρκεί να υπήρχε η βάση που κυρίως ήταν το σταρένιο αλεύρι, το καθάριο που εμείς το λέγαμε. Γιατί πίτα χωρίς πέτρα δε γίνονταν και πέτρα(έτσι εμείς λέγαμε τα φύλλα) δίχως μποράτο αλεύρι δεν γίνονταν.
Η Τραχανόπιτα γίνονταν με στρώση στον πάτο του ταψιού νερουλής ζύμης από μπομπότα και επάνω απλώνονταν μισοβρασμένος γλυκός τραχανάς στη δε κορυφή του έβαζαν καμιά τσιγαρίαδα, λίπα ή βούτυρο ή λάδα .
Γίνονταν όμως και με πέτρα( με φύλλα) όπως οι άλλες πίτες και ανάμεσα στα φύλλα ο λιγοβρασμένος γλυκός τραχανάς. Μούχει μείνει ακόμα αυτή η γεύση.
Το κρέας, οι πατάτες, τα φασολάκια και πολλά άλλα φαγητά γίνονταν καταπληκτικά. Δε χορταίναμε, όχι από ποσότητα του πιάτου, μα από τη γεύση που ακόμα και σήμερα μας έχει μείνει. Ότι έβγαινε από τη γάστρα ήταν ασύγκριτο!!!!!!
Μενέλαος Νικ. Παπαδημητρίου στην εκδήλωση του ΚΠΕ Μουζακίου για το Περιβάλλον και τη Διατροφή.
Καβουρμάς-Αργιθέας
Υλικά
3 κιλά κρέας χοιρινό
800 γραμ. πράσα
1 ματσάκι μαϊδανό
3 - 4 κ.γ αλάτι
1 κ.γ πιπέρι μαύρο
2 - 3 κ.γ ρίγανη
Μια ποσότητα λίπα από τις τσιγαρίδες
Νερό για το βράσιμο
Πλένουμε, αλατίζουμε και βράζουμε το κρέας κανονικά. Το βγάζουμε ζεστό από το ζουμί και αφού κρυώσει το ξεκοκκαλίζουμε και το ανοίγουμε σε χοντρές ίνες. Στη συνέχεια πλένουμε και κόβουμε τα πράσα περίπου ένα δάχτυλο χοντρά. Τα βάζουμε σε κατσαρόλα, αφού κάψουμε πρώτα λίγη λίπα, να μαραθούν. Προσθέτουμε ζουμί από το κρέας και αφήνουμε να σιγοβράσουν για λίγη ώρα, χωρίς να μαλακώσουν εντελώς. Προσθέτουμε όσο βράζουν και το μαϊδανό ψιλοκομμένον. Κατεβάζουμε από τη φωτιά μόλις απορροφηθεί το ζουμί και ανακατεύουμε τα πράσα με τις ίνες από το κρέας, προσθέτοντας το πιπέρι και τη ρίγανη. Βάζουμε τα υλικά σε στρώσεις σε δοχείο και πιέζουμε δυνατά με την παλάμη κάθε στρώση, για να μη μένουν κενά ανάμεσα. Όταν προστεθεί και η τελευταία στρώση, και πιεστεί καλά, ρίχνουμε πάνω υγρή λίπα, περίπου δύο δάχτυλα, έτσι ώστε να μην έρχεται ο καβουρμάς σε επαφή με τον αέρα και αλλοιωθεί. Πετυχαίνεται με τον τρόπο αυτό ένα είδος κονσερβοποίησης. Μπορεί να διατηρηθεί έτσι μέχρι και δύο μήνες, διατηρώντας τη φρεσκάδα του.3 κιλά κρέας χοιρινό
800 γραμ. πράσα
1 ματσάκι μαϊδανό
3 - 4 κ.γ αλάτι
1 κ.γ πιπέρι μαύρο
2 - 3 κ.γ ρίγανη
Μια ποσότητα λίπα από τις τσιγαρίδες
Νερό για το βράσιμο
Γουμίδια
Υλικά
Λάδι
Αλάτι
Πιπέρι
Λαχανικά (σέσκουλο, σπανάκι, πράσα, μαϊντανός, κρεμμύδια)
1 κούπα ρύζι
Διαδικασία
Αφού ψιλοκόψουμε όλα τα παραπάνω λαχανικά, τα ρίχνουμε σε μία κατσαρόλα με το λάδι, το αλάτι και το πιπέρι και στην συνέχεια προσθέτοντας νερό, ρίχνουμε και το ρύζι.
Τα ανακατεύουμε όλα μαζί και τα αφήνουμε να βράσουμε.
Τραχανάς - Πως φτιάχνουμε παραδοσιακό γλυκό τραχανά…
Τραχανάς : ένα παραδοσιακό – μοντέρνο ζυμαρικό
Πόσο συχνά τον καλείτε στο τραπέζι σας; σας αρέσει ο γλυκός ή ο ξινός; με αλεύρι ή με σπασμένο στάρι; πως τον προτιμάτε; σκέτο, με βούτυρο, με γάλα ή με τομάτα; τι τυράκι βάζετε; φέτα, ανθότυρο, μυζήθρα;
Ο τραχανάς είναι βασικό ζυμαρικό της ελληνικής κουζίνας. Θεωρείται το αρχαιότερο φαγητό, μαγειρεύεται από τα Βαλκάνια μέχρι τη Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα, αναμφίβολα, διεκδικεί το τίτλο της χώρας με την μεγαλύτερη ποικιλία ειδών τραχανά και πιάτων που βασίζονται σ’αυτόν.
Τραχανάς ή χόνδρος, Κους κους ή κουσκούσι και ποια η διαφορά; Γενικά, υπάρχει μια σύγχυση με τις ονομασίες, καθώς σε πολλά μέρη της Ελλάδας συναντάμε ίδια ζυμαρικά με πολλές διαφορετικές ονομασίες ή το ίδιο όνομα να αντιστοιχεί σε διαφορετικό ζυμαρικό.
Ανά περιοχή προσθέτουν τα δικά τους ντόπια υλικά στη βασική ζύμη και κάνουν ηπειρώτικο τραχανά με μανιτάρια, θρακιώτικο τραχανά με σουσάμι και μπούκοβο, μακεδονικό τραχανά από πολτό κόκκινης πιπεριάς κλπ.
Πώς φτιάχνω γλυκό τραχανά; Καθόλου δύσκολο...αλλά με μπόλικο ιδρώτα..!!
Υλικά
- πλιγούρι (χοντροκομμένο σιτάρι)
- Λίγο αλεύρι Μαλακό
- γάλα πρόβειο ή ανάμικτο με κατσικίσιο.
- Λίγο αλάτι
- Μία σπάτουλα ξύλινη. Σπάτουλα και όχι κουτάλα, για να εφαρμόζει καλά στον πάτο της κατσαρόλας και να μην κολλάει το μείγμα.
- Κόσκινο για τραχανά (Μπορείτε να το πάρετε δανεικό από ένα φίλο ή θα το βρείτε σίγουρα σε μια εμποροπανήγυρη ή σε ένα κατάστημα με είδη κουζίνας)
Προτιμητέα ώρα έναρξης της διαδικασίας το απόγευμα 5 έως 8, για να έχουμε μπροστά μας όλη τη νύχτα να ηρεμήσει.
Βράζουμε το γάλα σε μιά μεγάλη κατσαρόλα ανακατεύοντας συνεχώς. Αναμιγνύουμε τα στερεά υλικά (πλιγούρι,μαλακό αλεύρι και αλάτι).
Μόλις το γάλα αρχίζει να αχνίζει δυνατά και δε δέχεται δάχτυλο , χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά μη μας φουσκώσει και ρίχνουμε σιγά σιγά το μείγμα με το χέρι (μέσα απο ένα πιάτο ή μπολ) ανακατεύοντας δυνατά και γρήγορα συνεχώς μη μας χρουμπουλιάσει.
Εδώ θα χρειαστείτε τη βοήθεια ενός ακόμη ατόμου, αφού δεν μπορείτε να ανακατεύεται και να ρίχνετε το μείγμα ταυτόχρονα!
Αφού ρίξετε το μείγμα και ο τραχανάς αρχίζει να είναι πηχτός σταματάμε να "πνίγουμε το πλιγούρι", οπότε κλείνουμε τη φωτιά και το σκεπάζουμε με μία πετσέτα.
Το αφήνουμε για 2-3 ώρες να "χονέψει" και μετά το μεταφέρουμε στο "ξηραντήριο" (ένα ευάερο και ευήλιο μέρος διαμορφωμένο με την απαραίτητη επιφάνεια για να απλώσουμε τον τραχανα...δηλαδή καλά προστατευμένο με σήτα ή τούλι και σε τοποθεσία να μην έχουν πρόσβαση κατοικίδια και άγρια ζώα τοποθετώντας μέσα πάγκους).
Αρχικά το ανάποδογυρίζουμε στο σεντόνι που έχουμε απλώσει πάνω στο πάγκο.
Το κόβουμε,όλο και σε μικρότερα κομμάτια,όταν κρυώσει και σφίξει ανά κάποιες ώρες, όταν δηλαδή στεγνώνει εξωτερικά.
Κάθε μέρα τον τρίβουμε με τα χέρια μας κάνοντάς τον όλο και μικρότερα κομμάτια.
Όταν ξεραίνονται εξωτερικά τα κομμάτια τα τρίβουμε σε ποιο μικρά μέχρι να γίνουν τρήμα.
Μετά τον τρίβουμε ομοιόμορφα στο ειδικό κόσκινο.
Γυρίζουμε(ανακατεύουμε) κάθε 3-4 ώρες τον τραχανά ώστε να στεγνώσει εντελώς.
Στη συνέχεια μαζεύουμε τον τραχανά σε ένα πάγκο, αφήνοντας τον για 10 μέρες.
Προσέχουμε να μην βγάζουμε τον τραχανά σε πολύ έντονο ήλιο ή κατά τη διάρκεια του μεσημεριού γιατί τότε χάνει το βούτυρο του. Όταν στεγνώσει καλά και ο τραχανάς μας είναι έτοιμος, τον τοποθετούμε σε δοχεία φαγητού (γυάλινα, πλαστικά ή τσίγκινα) ή τον φυλάμε μέσα σε πάνινα σακούλια μακριά από υγρασία,αναλώνεται στα επόμενο χρόνο,κυρίως τον βαρύ Χειμώνα σε σούπες και σε τραχανόπιτες.
-Προσοχή στη διαδικασία ξήρανσης! Αν σας ξεφύγει και ξεραθεί δεν είναι δυνατόν να τον τρίψετε.Γενικά θέλει μεγάλη προσοχή η διαδικασία ξήρανσης παρά η παρασκευή γι αυτό και έχει επικρατήσει η φράση "έχω απλωμένο τραχανά", όταν θέλουμε να υποδηλώσουμε ότι δεν έχουμε χρόνο!
Εδώ θα χρειαστείτε τη βοήθεια ενός ακόμη ατόμου, αφού δεν μπορείτε να ανακατεύεται και να ρίχνετε το μείγμα ταυτόχρονα!
Αφού ρίξετε το μείγμα και ο τραχανάς αρχίζει να είναι πηχτός σταματάμε να "πνίγουμε το πλιγούρι", οπότε κλείνουμε τη φωτιά και το σκεπάζουμε με μία πετσέτα.
Το αφήνουμε για 2-3 ώρες να "χονέψει" και μετά το μεταφέρουμε στο "ξηραντήριο" (ένα ευάερο και ευήλιο μέρος διαμορφωμένο με την απαραίτητη επιφάνεια για να απλώσουμε τον τραχανα...δηλαδή καλά προστατευμένο με σήτα ή τούλι και σε τοποθεσία να μην έχουν πρόσβαση κατοικίδια και άγρια ζώα τοποθετώντας μέσα πάγκους).
Αρχικά το ανάποδογυρίζουμε στο σεντόνι που έχουμε απλώσει πάνω στο πάγκο.
Το κόβουμε,όλο και σε μικρότερα κομμάτια,όταν κρυώσει και σφίξει ανά κάποιες ώρες, όταν δηλαδή στεγνώνει εξωτερικά.
Κάθε μέρα τον τρίβουμε με τα χέρια μας κάνοντάς τον όλο και μικρότερα κομμάτια.
Όταν ξεραίνονται εξωτερικά τα κομμάτια τα τρίβουμε σε ποιο μικρά μέχρι να γίνουν τρήμα.
Μετά τον τρίβουμε ομοιόμορφα στο ειδικό κόσκινο.
Γυρίζουμε(ανακατεύουμε) κάθε 3-4 ώρες τον τραχανά ώστε να στεγνώσει εντελώς.
Στη συνέχεια μαζεύουμε τον τραχανά σε ένα πάγκο, αφήνοντας τον για 10 μέρες.
Προσέχουμε να μην βγάζουμε τον τραχανά σε πολύ έντονο ήλιο ή κατά τη διάρκεια του μεσημεριού γιατί τότε χάνει το βούτυρο του. Όταν στεγνώσει καλά και ο τραχανάς μας είναι έτοιμος, τον τοποθετούμε σε δοχεία φαγητού (γυάλινα, πλαστικά ή τσίγκινα) ή τον φυλάμε μέσα σε πάνινα σακούλια μακριά από υγρασία,αναλώνεται στα επόμενο χρόνο,κυρίως τον βαρύ Χειμώνα σε σούπες και σε τραχανόπιτες.
-Προσοχή στη διαδικασία ξήρανσης! Αν σας ξεφύγει και ξεραθεί δεν είναι δυνατόν να τον τρίψετε.Γενικά θέλει μεγάλη προσοχή η διαδικασία ξήρανσης παρά η παρασκευή γι αυτό και έχει επικρατήσει η φράση "έχω απλωμένο τραχανά", όταν θέλουμε να υποδηλώσουμε ότι δεν έχουμε χρόνο!
Συνταγή με τραχανά!
.
Υλικά
- 1 φλιτζάνι τραχανά
- 4 φλυτζάνια νερό
- αλάτι
- πιπέρι
- βούτυρο ή λάδι
- τυρί (ανάλογα με τις προτιμήσεις μας, ταιριάζουν όλα τα τυριά) το Ανθότυρο, δίνει τέλειο άρωμα..!!
Διαδικασία
- Ρίχνουμε το νερό στη κατσαρόλα και αμέσως, ενώ το νερό είναι κρύο, ρίχνουμε και τον τραχανά!
- Ανακατεύουμε καλά σε μέτρια σκάλα προσθέτουμε το αλάτι, το πιπέρι και το βούτυρο και βράζουμε για 10 με 15 λεπτά ανακατεύοντας συνεχώς!
- Τέλος μόλις είναι έτοιμο ρίχνουμε και το τυράκι μας και είναι έτοιμο να καταναλωθεί!
Καλή σας όρεξη!
Κουλουράκια λαμπριάτικα Παραδοσιακά της Καρδίτσας
- Περίπου 2 κιλά αλεύρι,
- 500 γραμμ. φρέσκο βούτυρο,
- Ένα ποτήρι χυμό πορτοκαλιού,
- Ένα ποτήρι (κρασιού) κονιάκ,
- Ένα κουταλάκι σόδα,
- Δυο κουταλάκια μπέικιν πάουντερ,
- Δυο ποτήρια νερού ζάχαρη,
- Δυο κρόκους αυγών (για το άλειμμα),
και
- Άρωμα βανίλιας (περίπου 6).
Κτυπούν καλά το βούτυρο με την ζάχαρη.
Διαλύουν την σόδα στο κονιάκ και ρίχνουν το διάλυμα στο κτυπημένο βούτυρο.
Ρίχνουν τον χυμό πορτοκαλιού, το μπέικιν και τις βανίλιες. Και αλεύρι όσο πάρει.
Τα πλάθουν στο σχήμα (πλεξούδες, μισοφέγγαρα, σπείρες, κλπ.) της αρεσκείας τους. Τα βάζουν σε λαμαρίνες. Τα αλείφουν με τους κρόκους. Τα ψήνουν στους 150οC σε φούρνο με αέρα, για περίπου 30΄.
(*) Την συνταγή έδωσε η Ά. Τσιάμου-Βλαχοπούλου, από το Αρτεσιανό Καρδίτσας.
Subscribe to:
Posts (Atom)