Καρδιτσιώτικα Μασλάτια

[info title="" icon="info-circle"] «…το παρόν άρθρο αφιερώνεται στην μνήμη της 43-χρονης αδικοχαμένης Φαρμακοποιού “Ευδοκίας-Μυρτούς Πλακιά” στην κακοκαιρία “Ιανός” το 2020, στην περιοχή του “Μουζακίου Καρδίτσας”…» [/info]

Κατά την, σχετικά, πρόσφατη (τελευταία), («18-21/09/2024», «38,60 mm»), βροχόπτωση, ο «Ποταμός Πάμισος», “μετέφερε” στην θέση όπου πρόκειται να κατασκευαστεί το “Φράγμα Μουζακίου”, (η οποία βρίσκεται εντός των ορίων του «“Δήμου Μουζακίου”, “Νομού Καρδίτσας”»), συνολικά “[(2.571.200), (δύο εκατομμύρια πεντακόσιες εβδομήντα μία χιλιάδες και διακόσια)]” “[(μ3), (κυβικά μέτρα)]” (ή “τόνους”) νερού και με μέγιστη παροχή «16,00 κυβικά μέτρα ανά δευτερόλεπτο» ή αλλιώς «16,00 m3/sec»), [1,2,4,5,6.1,6.2,7,8.1-8.6].

Το «Φράγμα Μουζακίου», (του «Δήμου Μουζακίου», του «Νομού Καρδίτσας»), έχει σχεδιαστεί, (σύμφωνα με την μελέτη της «Δ.Ε.Η./Δ.Α.Υ.Ε.» του έτους «1987»), έτσι ώστε να έχει ωφέλιμο όγκο ίσο με «[(355Χ106), (355.000.000), (τριακόσια πενήντα πέντε εκατομμύρια)] [(κυβικά μέτρα), (κ.μ.), (μ3), (m3)]», (ή αλλιώς «355 hm3») και κατά συνέπεια, κατά την διάρκεια της κακοκαιρίας «Ιανός» θα μπορούσε να γεμίσει, (στην περίπτωση κατά την οποία ήταν εντελώς άδειο), σε ποσοστό ίσο με «8,30%» της συνολικής χωρητικότητάς του, ή αλλιώς, θα μπορούσε να σταματήσει ολόκληρη την πλημμυρική παροχή που προήλθε από το ακραίο μετεωρολογικό φαινόμενο «Ιανός» εάν με την έναρξη της εκδήλωσης του φαινομένου είχε πληρότητα έως και «91,70%» [11].

Από τα παραπάνω συμπεραίνεται εύκολα ότι το «Φράγμα Μουζακίου», όταν είναι εντελώς άδειο, (σε περίπτωση που είχε κατασκευαστεί στην αρχικά προβλεπόμενη θέση του, σύμφωνα με την μελέτη της «Δ.Ε.Η./Δ.Α.Υ.Ε.» του έτους «1987»), θα είχε την δυναμικότητα να υποδεχθεί την συνολική πλημμυρική παροχή η οποία θεωρητικά θα προερχόταν, (σύμφωνα με τα συγκεκριμένα στοιχεία βροχόπτωσης του μετεωρολογικού σταθμού του «Μουζακίου»), από «12,05» περίπου μετεωρολογικά φαινόμενα τύπου «Ιανός»  [1,2,4,5,6.1,6.2,7,11].

Από τα παραπάνω συμπεραίνεται εύκολα ότι το «Φράγμα Μουζακίου», όταν είναι εντελώς άδειο, (σε περίπτωση που είχε κατασκευαστεί στην αρχικά προβλεπόμενη θέση του, σύμφωνα με την μελέτη της «Δ.Ε.Η./Δ.Α.Υ.Ε.» του έτους «1987»), θα είχε την δυναμικότητα να υποδεχθεί την συνολική πλημμυρική παροχή η οποία θεωρητικά θα προερχόταν, (σύμφωνα με τα συγκεκριμένα στοιχεία βροχόπτωσης του μετεωρολογικού σταθμού του «Μουζακίου»), από «4,70» περίπου μετεωρολογικά φαινόμενα τύπου «Daniel»  [1,2,4,5,6.1,6.2,7,11].

Από τα παραπάνω, τέλος, συμπεραίνεται εύκολα ότι το «Φράγμα Μουζακίου», όταν είναι εντελώς άδειο, (σε περίπτωση που είχε κατασκευαστεί στην αρχικά προβλεπόμενη θέση του, σύμφωνα με την μελέτη της «Δ.Ε.Η./Δ.Α.Υ.Ε.» του έτους «1987»), θα είχε την δυναμικότητα να υποδεχθεί την συνολική πλημμυρική παροχή η οποία θεωρητικά θα προερχόταν, (σύμφωνα με τα συγκεκριμένα στοιχεία βροχόπτωσης του μετεωρολογικού σταθμού του «Μουζακίου»), από «138,07» περίπου μετεωρολογικά φαινόμενα σαν αυτό της πρόσφατης, τελευταίας, βροχόπτωσης, («18-21/09/2024», «38,60 mm»)  [1,2,4,5,6.1,6.2,7,11].

Δηλαδή, με άλλα λόγια, από την συγκεκριμένη προαναφερθείσα βροχόπτωση («38,60 mm»), συμπεραίνεται εύκολα ότι το «Φράγμα Μουζακίου», θα γέμιζε μέχρι ένα ποσοστό «0,72%» του «συνολικού ωφέλιμου όγκου του» [1,2,4,5,6.1,6.2,7,11].

Σύμφωνα με την αρχική μελέτη.......

ΠΗΓΗ/ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ   https://tirnavospress.gr/fragma-moyzakioy-karditsas-2-50-ekatommyrio-kyvika-neroy/

Η υπό εξέταση περιοχή είναι η Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας, για την οποία υλοποιήθηκε στατιστική ανάλυση της δημογραφικής της εξέλιξης. Σημειώνεται ότι η Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας είναι μία από τις 74 Περιφερειακές Ενότητες της Ελλάδας και ανήκει γεωγραφικά και διοικητικά στην Περιφέρεια Θεσσαλίας. Παράλληλα, είναι η μικρότερη των τεσσάρων της Περιφέρειας Θεσσαλίας και καταλαμβάνει το νοτιοδυτικό τμήμα της Θεσσαλίας. 

Η έκταση που καταλαμβάνει αγγίζει τα 2.636 τ.χλμ, τα οποία αντιστοιχούν στο 18,8% της συνολικής έκτασης της Θεσσαλίας και στο 2% της συνολικής έκτασης της χώρας. Η ενασχόληση του πληθυσμού στηρίζεται στον πρωτογενή τομέα και ειδικότερα στη γεωργία και την κτηνοτροφία, αλλά και στη βιομηχανία και την παροχή υπηρεσιών. Το βαμβάκι αποτελεί τη βασικότερη καλλιέργεια της περιοχής. Ο πληθυσμός της Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας παρουσιάζει τον μεγαλύτερο δείκτη γήρανσης και εξάρτησης στην Περιφέρεια Θεσσαλίας. 

Από την στατιστική ανάλυση της πληθυσμιακής εξέλιξης της περιοχής, η οποία στηρίζεται στις μετρήσεις των τριών τελευταίων απογραφών (1991, 2001, 2011) της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής προκύπτει ότι ο πληθυσμός της Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας ολοένα και μειώνεται, καθώς το 1991 απαριθμούνταν 123.215, ενώ το 2001 και το 2011 120.265 και 113.544 αντίστοιχα. Αντίθετα, σε επίπεδο χώρας και περιφέρειας, ο πληθυσμός το 2001 είναι αυξημένος συγκριτικά με την απογραφή του 1991 και το 2011 μειώνεται, εξακολουθώντας ναι είναι αυξημένος από το 1991.

Όσον αφορά την πληθυσμιακή εξέλιξη ανά Δήμο παρατηρείται ότι ο πληθυσμός του Δήμου Αργιθέας το 1991 ήταν2.999, το 2001 μειώθηκε σε 2.488, ενώ το 2011 αυξήθηκε σε 3.450. 

Σχετικά με τον Δήμο Καρδίτσας, ο οποίος αποτελεί τον μεγαλύτερο Δήμο από πλευράς πληθυσμού, το 2001 απαριθμούσε 57.089 κατοίκους, παρουσιάζοντας αύξηση συγκριτικά με το 1991 (55.702 κάτοικοι). Το 2011 μειώθηκε στους 56.747 κατοίκους. 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο Δήμος Λίμνης Πλαστήρα, καθώς στις τρεις απογραφές, ο πληθυσμός σημειώνει αύξηση, καθώς το 1991 ήταν 3.915, το 2001 4.022 και το 2011 4.635, γεγονός που οφείλεται και στην ολοένααυξανόμενη τουριστική ανάπτυξη του Δήμου.

 Οι υπόλοιποι τρεις Δήμοι και συγκεκριμένα ο Δήμος Μουζακίου, ο Δήμος Παλαμά και ο Δήμος Σοφάδων παρουσιάζουν μείωση του πληθυσμού από το 1991 μέχρι το 2011. Σε γενικές γραμμές, από τον υπολογισμό του ποσοστού μεταβολής του πληθυσμού μεταξύ των ετών 1991 και 2011 προκύπτει ότι ο πληθυσμός ολοένα και μειώνεται, καθώς το ποσοστό μεταβολής υπολογίστηκε στο -7,8%.

Σύμφωνα με την κατανομή του πληθυσμού ανά ηλικία και ανά φύλο, και στις τρεις εξεταζόμενες απογραφές τα ποσοστά δεν εμφανίζουν μεγάλες αποκλίσεις. Σε γενικές γραμμές η πλειοψηφία του πληθυσμού της Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας ανήκει στον ενεργό πληθυσμό ηλικίας 15 –64 και ο γυναικείος πληθυσμός υπερτερεί έναντι του ανδρικού με πολύ χαμηλή διαφορά, η οποία αγγίζει περίπου το 1%. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η κατανομή του πληθυσμού σύμφωνα με την αστικότητά του, καθώς και στις τρεις απογραφές το μεγαλύτερο ποσοστό ανήκει στον αγροτικό πληθυσμό της περιοχής. 

Η απογραφή του 1991 διαφοροποιείται από τις επόμενες δύο ως προς την αστικότητα, καθώς υπήρχε ένα μικρό ποσοστό το οποίο ανήκε στον ημιαστικό πληθυσμό. Κατά τις επόμενες απογραφές του 2001 και του 2011 ο πληθυσμός ήταν είτε αγροτικός στην πλειοψηφία του, είτε αστικός. Ως προς τους δημογραφικούς δείκτες που υπολογίστηκαν παρατηρείται ότι το ποσοστό των ηλικιωμένων ολοένα και αυξάνεται μεταξύ των απογραφών, καθώς το 1991 ήταν 16,73%, το 2001 22,31 και το 2011 26,64%. Όμοια μεταβολή παρουσιάζει και ο δείκτης γήρανσης, καθώς αυξάνεται με γοργό ρυθμό, αφού το 1991 ήταν 65,64 και το 2011 άγγιξε το 199,03. Παρόμοια αυξητική τάση με πιο αργό, όμως ρυθμό, εμφανίζεται και στον δείκτη εξάρτησης των ηλικιωμένων, καθώς το 1991 υπολογίζεται ότι άγγιζε το 26,25 και το 2011 44,43.Εκτός από το δείκτη εξάρτησης των ηλικιωμένων, υπολογίστηκε και ο δείκτης εξάρτησης, στον οποίο υπολογίζονται ο γεροντικός και ο νεανικός πληθυσμός, και ο οποίος εμφανίζει αύξηση. 

Τέλος, ο δείκτης αντικατάστασης, έχει αντίθετη πορεία από τους προηγούμενους υπολογιζόμενους δημογραφικούς δείκτες, λόγω της αντίθετης εννοιολογίας του. Πιο συγκεκριμένα, ο δείκτης αντικατάστασης ολοένα και μειώνεται, γεγονός που αντικατοπτρίζει την ολοένα και αυξανόμενη γήρανση του πληθυσμού της Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας.

Επιμέλεια εργασίας:Πετράκη Βασιλική- Τ.Ε.Ι. ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

ΟΛΗ Η ΕΡΓΑΣΙΑ -ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΟ ΛΙΝΚ -teipel.gr

Το διάστημα από 11 έως 12 Σεπτεμβρίου 2024, στο πλαίσιο των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ο Διοικητής της 1ης Στρατιάς/EU-OHQ «ΑΧΙΛΛΕΑΣ» Αντιστράτηγος Δημόκριτος Κωνσταντάκος, υποδέχθηκε στην έδρα της 1ης Στρατιάς στη Λάρισα, τον Διοικητή της 1ης Στρατιάς Τουρκίας με έδρα την Κωνσταντινούπολη, Στρατηγό Metin Tokel.με φόντο τον  "ΜΑΥΡΟ ΚΑΒΑΛΑΡΗ"

Οι Τούρκοι ως συνήθως βάζουν τους Έλληνες αξιωματούχους κατά την επίσκεψη τους στην Τουρκία, να βγαίνουν φωτογραφίες με φόντο τον Μουσταφά Κεμάλ, τώρα κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου επικεφαλής της 1η Στρατιάς στην Λάρισα, τον έβαλαν να βγάλει φωτογραφία με φόντο τον αποκαλούμενο “ Μάυρο καβαλάρη” Νικόλαο Πλαστήρα, ο οποίος σημειώνεται ότι ήταν ο φόβος και ο τρόμος των δυνάμεων του Κεμάλ.

Αν και δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το παρελθόν, δεν είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε σε αυτό. Είμαστε ελεύθεροι να προχωρήσουμε.

«Δεν μετράει το πού ήμασταν, αλλά το πού πηγαίνουμε»

Tο Πανθεσσαλικό  Ιερό της Ιτωνίας Αθηνάς βρίσκεται κοντά στις όχθες του ποταμού Σοφαδίτη (Κουράλιου) στη Φίλια Καρδίτσας.  

Ο Ν. Γιαννόπουλος με αφορμή τη δημοσίευση χάλικινου αγαλματιδίου οπλίτη  το 1925 και αποσπασματικά σωζόμενου ψηφίσματος το 1927  είχε αναφερθεί στην πιθανότητα της θέσης του Ιερού της Ιτωνίας Αθηνάς στη Φίλια .

Πληροφορίες για τη θέση του ιερού δίνει από την αρχαιότητα ο γεωγράφος Στράβων  «ἀπέχει δὲ Ἰτώνου περὶ ἑξήκοντα σταδίους ὁ Ἅλος ἢ ἡ Ἅλος»  και  «...τούτου δ᾽ ὑπέρκειται ὁ Ἴτωνος, ὅπου τὸ τῆς Ἰτωνίας ἱερόν, ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ ἐν τῇ Βοιωτίᾳ, καὶ ὁ Κουάριος ποταμός» . 

Η θεσσαλική πόλη «Ίτωνος», ιδρύθηκε  από τον Δευκαλίωνα γιο του Προμηθέα και θεωρούνταν η τρίτη αρχαιότερη πόλη των Ελλήνων . Το όνομά της συναντάται στις  αρχαίες φιλολογικές πηγές ως  (η) Ίτων  ή Ίτωνος , ενώ η θέση της δεν έχει εντοπισθεί ακόμη.

Εικ. 2. Δύο Υστεροελλαδικά Ειδώλια από τον Αρχαιολογικό  χώρο της Φίλιας.

Η Ιτωνία λατρευόταν αρχικά ως θεότητα του Κάτω κόσμου. Ήταν κόρη του Ιτώνου, γιου του Αμφικτύωνα και αδερφή της Ιοδάμας. Μεγαλώνοντας έγινε πολεμική θεότητα, καθώς τροφοδοτούσε, μέσω του πολέμου, με νεκρούς τον Άδη και ταυτίστηκε με την Αθηνά. Η ονομασία Ιτωνία σημαίνει την ορμητική, επιθετική και νικηφόρα Αθηνά.

Για να τη γνωρίσουμε καλύτερα θα πρέπει να ανεβούμε πάνω στη “μηχανή του χρόνου” και να ξεκινήσουμε το μεγάλο ταξίδι, γυρίζοντας το χρόνο περίπου 2500 χρόνια πίσω στην αρχαιότητα…

Εικ. 3. Νομίσματα του Κοινού των Θεσσαλών.

Βρισκόμαστε στην αρχαία Άρνη, στην περιοχή της δυτικής Θεσσαλίας. Οι κάτοικοί της, οι Βοιωτοί, λατρεύουν την Ιτωνία, η οποία είναι μια καθαρά θεσσαλική Θεά. Αναγκάζονται να μεταφέρουν τη λατρεία της στη Βοιωτία, όπου και δημιουργούν το ιερό της, καθώς οι Θεσσαλοί εισβάλλουν στην περιοχή και γίνονται κυρίαρχοι. Διατηρούν την ήδη καθιερωμένη λατρεία της Ιτωνίας Αθηνάς και την επισημοποιούν με την ίδρυση του Πανθεσσαλικού Ιερού της στη Φίλια, στις όχθες του ποταμού Κουράλιου. Τη σχετική πληροφορία δίνει ο γεωγράφος Στράβων αναφέροντας ότι “ο ποταμός Κουράλιος, που ρέει κοντά στο Ιερό της Ιτωνίας Αθηνάς, χύνεται στον Πηνειό”.

Η λατρεία της Ιτωνίας Αθηνάς και η ίδρυση του ιερού της στη δυτική Θεσσαλία τοποθετούνται στα μυκηναϊκά χρόνια (1400-1100 π. Χ.).

Η λατρεία μιας θεότητας από τους Αρχαίους Έλληνες, κατά τους προϊστορικούς χρόνους, γινόταν στα ιερά άλση, σε ιερούς υπαίθριους χώρους με ένα βωμό, συνήθως συγκεντρωμένη στάχτη ή μια μεγάλη πέτρα πάνω στην οποία γινόταν οι θυσίες. Η ύπαρξη βωμού είναι η σημαντικότερη απόδειξη της λειτουργίας ενός ιερού. Οι χώροι πιθανόν να προστατεύονταν- κλείνονταν με περίβολο κατασκευασμένο από φθαρτά υλικά.

Το ιερό της στη Φίλια κατά τους πρώιμους ιστορικούς χρόνους (1100-700 π. Χ.) και την Αρχαϊκή εποχή (700-480 π. Χ.) συνεχίζει να χρησιμοποιείται και μάλιστα με μεγάλη συμμετοχή των πιστών της. Στο δάσος δίπλα στον ποταμό Κουράλιο τα δέντρα είναι πολλά σε αριθμό και η βλάστηση τους αρκετά πυκνή. Οι πιστοί καταφθάνουν στο Ιερό Αλσος και της αφιερώνουν χάλκινα και πήλινα ειδώλια με τη δικιά της μορφή, ανθρώπων και ζώων και χάλκινα ομοιώματα αγγείων.

Εικ.4. Χάρτης περιοχής Ιερού Ιτωνίας Αθηνάς, Φίλια.  Κτηματολόγιο Α.Ε.  κλιμ. 1:5000

Οι γυναίκες προσφέρουν τα χάλκινα κοσμήματα- περόνες, πόρπες, βραχιόλια, δαχτυλίδια αλλά και περιδέραια από γυάλινες χάντρες -και οι άντρες τα σιδερένια και χάλκινα όπλα τους- ξίφη, πέλεκεις και αιχμές από βέλη και δόρατα. Το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαν να χαρίσουν σε μια πολεμική θεότητα μετά από μια νίκη σε μάχη! Όλα αυτά τα αφιερώματα τα κρεμούσαν στα κλαδιά των δέντρων ή τα τοποθετούσαν πάνω σε ξύλινους πίνακες, που τους έδεναν στους κορμούς των δέντρων ή τους έστηναν μέσα στο άλσος.

Το ιερό άλσος που λατρευόταν η Ιτωνία Αθηνά καταστρέφεται από μεγάλη πυρκαγιά τον 6ο αι. π. Χ. και όλα τα αναθήματα πέφτουν από τα δέντρα και θάβονται στη γη μέσα σε ένα στρώμα έντονης στάχτης. Θα περάσουν πάρα πολλά χρόνια για να ξανάρθουν στο φως!

Η λατρεία μιας θεότητας εξακολουθεί να είναι υπαίθρια με επίκεντρο ένα βωμό για θυσίες, κτιστό από τον 8ο αι. π. Χ. και ορθογώνιου σχήματος. Ο χώρος επειδή είναι ιερός, μάλλον, προστατεύεται και διακρίνεται με τη δημιουργία ενός περιβόλου γύρω του. Στους πρώιμους ιστορικούς χρόνους δεν είναι εύκολο να διακρίνουμε το θρησκευτικό οικοδόμημα από την απλή κατοικία καθώς και τα δύο έχουν εστία.

Εικ.5. Χάρτης τμήματος της Θεσσαλίας όπου σημειώνεται η υποτιθέμενη θέση των δύο Ιερών της Ιτωνίας που αναφέρει ο Στράβων. (Google)

Το Ταμπούρι από τη Ι. Μ. Παναγίας Σπηλιώτισσας

foto-Μενέλαος Νικ. Παπαδημητρίου

Στα ορεινά του νομού Καρδίτσας και στα γάργαρα νερά των ποταμών συναντά ο επισκέπτης ένα από τα πιο σπάνια ψάρια της χώρας μας.

  Ακολουθώντας τη ροή του ποταμού. 

Από τις πηγές της Πίνδου ακολουθώντας τη ροή των ποταμών προς το νότο βρίσκεται κανείς στον Ασπροπόταμο, σε ένα υπέροχο δασικό σύμπλεγμα. Η άγρια πέστροφα του Ασπροποτάμου είναι ένα πανέμορφο ψάρι με πορτοκαλί βούλες. Υπάρχουν βέβαια και άλλα δύο είδη πέστροφας, εκείνη με τις μαύρες βούλες και η καφέ, η οποία είναι μικρότερη και οι ντόπιοι την ονομάζουν παλιά πέστροφα. Ο Ταυρωπός (Μέγδοβας) και ο Μπεσιώτης  είναι από τα πιο καθαρά ποτάμια της χώρας μας. Στην περιοχή Μούχα υπάρχει υδροβιότοπος και η φύση ανταμοίβει απλόχερα τον κάθε επισκέπτη με τις ομορφιές της.  Όπως προαναφέρθηκε το ψάρεμα της πέστροφας είναι δύσκολο και καλό είναι να μη γίνεται καθώς τα συγκεκριμένα ψάρια τείνουν να εξαφανιστούν, η μόνη σίγουρη ψαριά είναι αυτή που γίνεται στα ιχθυοτροφεία της περιοχής. Πολλές ταβέρνες δίπλα σε ποτάμια έχουν ειδικευθεί σε αυτό το φαγητό και μάλιστα πιάνουν ψάρια ζωντανά τη στιγμή εκείνη από τις δεξαμενές που υπάρχουν. 

Δύο αντίπαλα ποδοσφαιρικά χωριά, το Μπραΐμη και το Ζαΐμη (υπήρχαν ακόμη οι ξενικές ονομασίες), δίνουν το καθιερωμένο ντέρμπι     πολλά  χρόνια πριν . Το γήπεδο είναι λιβάδι που ανήκει στην κοινότητα, η οποία το παραχωρεί στους κτηνοτρόφους της περιοχής Ζαΐμη

Ο Χαρίλαος Φλωράκης διηγείται ένα περιστατικό από τα νεανικά του χρόνια, με πρωταγωνιστή τον συμμαθητή του Βησσαρίωνα Τίκα, τον μετέπειτα αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ενδεικτικό των φιλικών αισθημάτων που έτρεφαν οι δυο άντρες καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

«Στην παραπάνω τάξη από μένα, στο ίδιο σχολείο, πήγαινε και ο Σεραφείμ – ο αρχιεπίσκοπος. Ήταν πολύ ατίθασος μαθητής. Βλεπόμαστε τακτικά όσο ήμαστε μαζί. Μετά, όταν τελειώσαμε το Σχολαρχείο, χάθηκε από προσώπου γης ο Σεραφείμ. Ύστερα από καιρό τον βλέπουμε να μας καταφθάνει με παπαδίστικα. Καλογεροπαίδι, φορούσε ράσα. Είχε πάει στην ιερατική Σχολή της Άρτας κι είχε έρθει στην Καρδίτσα, θα ήτανε ίσως γιορτές, για επίσκεψη στην οικογένειά του. Εμείς τότε ήμαστε μια παρέα συμμαθητές, τέσσερις πέντε, και πηγαίναμε όλοι μαζί στην ταβέρνα του Παεζάνου. Είχε ένα πατάρι κι εκεί καθόμαστε εμείς. Παίρναμε ένα κατοσταράκι κρασί και πίναμε για να περάσει η ώρα συζητώντας. Για να φαινόμαστε κι εμείς άντρες.

Τότε στην Καρδίτσα υπήρχαν κάνα δυο άλλα μαγαζιά, που έδιναν κρασί και με την ώρα. Πλήρωνες πέντε δραχμές την ώρα κι έπινες όσο κρασί ήθελες. Στην αρχή είχαν μεγάλη πελατεία γιατί ήταν παράξενο γεγονός: να πίνεις με πέντε δραχμές ελεύθερα, όσο θέλεις. Μετά από λίγο όμως σταμάτησε, γιατί τελικά δεν συνέφερε σε κανέναν. Γιατί πόσο κρασί θα πίνες μέσα σε μια ώρα, Για να ξεπεράσεις το τάλιρο και να πιεις και πάλι, έπρεπε και να φας κάτι για να μη ζαλιστείς και να καθίσεις περισσότερη ώρα. Πάντως για ξεροσφύρι ούτε λόγος. Ποιος να άντεχε. Η καινοτομία δούλεψε στην αρχή. Είχε κι αυτή το γούστο της. Μετά γυρίσαμε στην παράδοση και σταμάτησαν και οι νεοτερισμοί.

Εμείς, λοιπόν, πηγαίναμε στο πατάρι μια φορά τη βδομάδα και πίναμε ένα κατοσταράκι και για μεζέ παίρναμε καμιά μαριδούλα, καμιά σαρδέλα, τέτοια. Έρχεται και ο Σεραφείμ με τα παπαδίστικα και κάθεται στην παρέα σαν μη συνέβαινε τίποτα. Να γέλια και πειράγματα. Κάτω παίζανε τα όργανα και τα κλαρίνα. Σε λίγο βλέπω τον Σεραφείμ να δίνει μια στο καλυμμαύχι — βγάζει και το ράσο και μπαίνει πρώτος και καλύτερος στο χορό. Για την εποχή εκείνη, καλογεροπαίδι να στρωθεί στο χορό, ήτανε κάτι εντυπωσιακό, κάτι εντελώς ασυνήθιστο. Ήθελε, πώς να το κάνουμε, μεγάλη λεβεντιά. Αλλά εκείνον ούτε που τον ένοιαζε. Ήταν ωραίος, αλέγρος και αυθόρμητος τύπος.

Μετά πέρασε ο καιρός και δεν τον ξανάδα. Ήξερα όμως ότι είχε προχωρήσει και τον είχανε κάνει και μητροπολίτη Ιωαννίνων και ότι είχε μπει και στην αντίσταση, στο ΕΔΕΣ. Συναντηθήκαμε πάλι εδώ, για πρώτη φορά στην Αθήνα. Αυτός αρχιεπίσκοπος κι εγώ γραμματέας του ΚΚΕ. Και θυμηθήκαμε τα παλιά. Γελούσαμε πολύ με όσα κάναμε εκείνη την εποχή που μας άρεσε πολύ. Ήτανε τα νεανικά μας χρόνια. Περασμένα πια…»

Απόσπασμα από το βιβλίο της Άννας Παναγιωταρέα «Κι σέν’ πώς σ’ λεν; Χαρίλαος Φλωράκης» (εκδ. Καστανιώτη -4η– Αθήνα 2001).