Τόσα πολλά έχουν αλλάξει με τα χρόνια που περνούν. Κάποια προς το καλύτερο, ενώ άλλα είναι ενοχλητικά ή κάπως βαρετά και απογοητευτικά
Μια παραλία το 1970. Δεν υπάρχουν τατουάζ, καμία αισθητική πλαστική κ.λπ.
Επίσης δεν υπάρχουν κρεβάτια στην παραλία, δεν υπάρχουν ομπρέλες, γυαλιά ηλίου και κρέμες αυτομαυρίσματος. Ίσως ο καιρός ήταν καλός και οι παραλίες ήταν πιο καθαρές..
Δεν υπάρχουν κινητά τηλέφωνα, έτσι οι άνθρωποι μιλούν μεταξύ τους. Καλό δέσιμο και οικογενειακός χρόνος.
Δεν υπάρχει τίποτα, αλλά υπάρχουν τα πάντα στην πραγματικότητα!
Το
Σαραντάπορο (Τοπική Κοινότητα Νεράιδας
- Δημοτική Ενότητα ΙΤΑΜΟΥ), ανήκει στον
δήμο
ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ της Περιφερειακής
Ενότητας ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ που βρίσκεται στην
Περιφέρεια Θεσσαλίας, σύμφωνα με τη
διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως
διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.
Η επίσημη ονομασία είναι “το Σαραντάπορον”.
Έδρα του δήμου είναι η Καρδίτσα και
ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα
Θεσσαλίας.
– «ΜΙΑ ΑΠΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑ ΤΟΥ 1892 ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ». Περιοδικό «ΣΥΛΛΟΓΕΣ», Τεύχος 226, Οκτώβριος 2003.
“Περί λύχνων αφάς της παρελθούσης Κυριακής ο Τσούλιας Κοκκότης Σαμαριναίος απήγαγε βιαίως την βλαχοπούλαν Ευαγγελήν θυγατέτρα του Μ. Μπουτάλα μεμνηστευμένην ούσαν. Το γεγονός ενεποίησεν μεγίστην παρά τοις Βλάχοις αίσθησιν”
Η μητέρα από το Σικάγο κρύβει το πρόσωπό της από την κάμερα καθώς βάζει προς πώληση τα 4 παιδιά της στην μπροστινή αυλή . Η Lucille Chalifoux αντιμετώπισε έξωση από το διαμέρισμά της και, παρόλο που δεν εμφανίζεται, ο Ray Chalifoux (άνεργος ο σύζυγός της οδηγός φορτηγού άνθρακα) αναγκάζονται να πουλήσουν τα παιδιά τους. Στο επάνω σκαλί φαίνονται η Lana (6 ετών) και η RaeAnn (5 ετών), ενώ στα κάτω σκαλοπάτια ο Milton (4 ετών) και Sue Ellen (2 ετών). Τραγική εικόνα.. Τραγική εποχή.
Το Μοσχάτο (παλιά ονομασία Βλάσδο ή Μπλαζντ) είναι χωριό και έδρα του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος, στο δήμο Πλαστήρα του Νομού Καρδίτσας που αριθμεί 509 κατοίκους και βρίσκεται σε υψόμετρο 450μ. Είναι χωριό με πλούσια αμπελουργική παράδοση, πανέμορφη θέα στο Θεσσαλικό κάμπο και τουριστική υποδομή.
Πήρε το όνομά του από την ποικιλία σταφυλιών «μοσχάτο» που καλλιεργούνταν στους αμπελώνες του χωριού πριν αρκετά χρόνια. Η περιοχή ανάμεσα στα χωριά Μεσενικόλα, Μορφοβούνι και Μοσχάτο έχει χαρακτηριστεί σαν Ζώνη Ονομασίας Προέλευσης (ΟΠΑΠ).
Ένα χλμ. πριν το χωριό κατευθυνόμενοι από Καρδίτσα και δίπλα στο δρόμο, συναντάμε μικρή μονότοξη πέτρινη γέφυρα. Το Μοσχάτο βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τη λίμνη Πλαστήρα.
Ο Έφηβος των Αντικέθυρων, ένα κλασικό χάλκινο άγαλμα που βρέθηκε σε ναυάγιο,κοντά στο; νησί Αντικέθυρα, τώρα είναι στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.
Μπορούμε να φανταστούμε πόσο σπουδαίος θεωρούνταν ο δημιουργός αυτού του αγάλματος εκείνη την εποχή , αλλά το όνομά του σήμερα άγνωστο, … έχει χαθεί στο χρόνο!
Γεννήθηκε το 1908 στον
Μεσενικόλα Καρδίτσας. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Καρδίτσας και γράφτηκε στη
Νομική Σχολή του Πανεπιστήμιου της Αθήνας. Έλαβε το πτυχίο
Στις 29 Μαϊου 1883, δύο χρόνια μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τον μακροχρόνιο τουρκικό ζυγό, διεξήχθησαν οι πρώτες Δημοτικές Εκλογές στην περιοχή αυτή.
Στα νότια του νομού Καρδίτσας βρίσκεται το γραφικότατο χωριό Βαθύλακκος. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 800 μέτρων περίπου. Απέχει από την πόλη της Καρδίτσας 42km και ανήκει διοικητικά στο Δήμο Σοφάδων. Συνορεύει ανατολικά με την Λουτροπηγή (Σμόκοβο), νοτιοανατολικά με το Αηδονοχώρι, δυτικά με την Μολόχα, βόρεια με το Θραψίμι και την Απιδιά και νοτιοδυτικά με την Φουρνά της Ευρυτανίας.
Αξιόπιστες γραπτές μαρτυρίες αναφέρουν την ύπαρξη του χωριού στα τέλη του 16ου αιώνα. Ονομαζόταν Λακρέσι και προσαρτήθηκε στην Ελλάδα μαζί με την υπόλοιπη Θεσσαλία το 1881 με την διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης. Μετονομάστηκε σε Βαθύλακκο το 1927. Ο αριθμός των κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ήταν 234.
Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι κατά πολύ λιγότεροι, κυρίως γεωργοί και κτηνοτρόφοι που συνεχίζουν την παραγωγή γνήσιων τυροκομικών προϊόντων, κρέατος ελευθέρας βοσκής, φασολιών, πατάτας, κρασιού, τσίπουρου και μελιού. Παράγονται επίσης καρύδια, κάστανα και αρωματικά φυτά που υπάρχουν σε αφθονία στις πλαγιές και τις εκτεταμένες δασικές εκτάσεις της περιοχής. Δύο ποτάμια περνάνε μέσα από το χωριό. Το ένα πηγάζει από τη θέση «Παπά Βρύση» και το άλλο από τη θέση «Κουδουνόβρυση».
Στα 12.000 στρέμματα δάσους ελάτης ζουν αγριογούρουνα, λύκοι, αλεπούδες, λαγοί, πέρδικες και ζαρκάδια. Στην κορυφή «Τσουνάκα» υπάρχει ορειβατικό καταφύγιο. Η διαδρομή προς το καταφύγιο είναι βατή. Ξεκινάει από το χωριό και διαρκεί μία ώρα περίπου. Περνάει μέσα από δασικούς δρόμους, καταπράσινο πυκνό ελατοδάσος με πολλά νερά που κάνουν την διαδρομή μαγευτική και άνετη. Γενναιόδωρη η φύση χάρισε στην περιοχή, πέρα από το φυσικό της κάλλος και ιαματικά λουτρά ( «Πηγές Σουλαντά») που βρίσκονται σε απόσταση 3km από το χωριό στα όρια με το Δημοτικό διαμέρισμα Αηδονοχωρίου, τα οποία είναι εξαιρετικής ποιότητας, αλλά μέχρι στιγμής όχι επαρκώς αξιοποιημένα.
Στην βορειοανατολική άκρη του χωριού βρίσκεται η εκκλησία της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου». Είναι τρίκλιτη βασιλική με δίρριχτη στέγη και κοσμείται με αξιόλογο τέμπλο και τοιχογραφίες του 18ου αιώνα. Τέσσερα χιλιόμετρα βόρεια του χωριού στη θέση «Μύλος» υπάρχει πετρόχτιστος νερόμυλος ηλικίας περίπου ενός αιώνα και ανήκει στην εκκλησία του χωριού. Στο χωριό υπάρχει η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, της Ζωοδόχου Πηγής, του Προφήτη Ηλία (ξωκλήσι στην ομώνυμη κορυφή) και το ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας 6km από το χωριό στο δρόμο προς την Καρδίτσα. Εκεί υπάρχει οργανωμένος χώρος αναψυχής και κάθε χρόνο πραγματοποιείται στις 17 Ιουλίου το μεγάλο πανηγύρι του χωριού στη μνήμη της Αγίας Μαρίνας με την συνεργασία των δύο συλλόγων του χωριού «Κοίμηση της Θεοτόκου» και «Αγία Μαρίνα» καθώς και με τη βοήθεια του Δήμου Μενελαΐδας και του Τοπικού Συμβουλίου Βαθυλάκκου.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Αγία Μαρίνα» με έδρα την Αθήνα διαθέτει δραστήριο πολυπληθή χορευτικό όμιλο και εκδίδει την εφημερίδα «Βαθυλακκιώτικα Νέα». Ο Μορφωτικός Σύλλογος Βαθυλάκκου «Η Κοίμηση της Θεοτόκου» έχει σκοπό να αναβιώσει ήθη και έθιμα του χωριού μέσα από διάφορες εκδηλώσεις (Πάσχα, Αύγουστος, πανηγύρια), εκδρομές και γενικότερα να προσπαθήσει να κρατήσει ζωντανό το χωριό ενεργοποιώντας τον τοπικό λιγοστό πληθυσμό του.
.jpg)
