😎😀😀 😀😁😆🥹😅😂😌😍😎
Latest Post
Απίστευτο κι όμως αληθινό!.
Αν το κοράκι αρρωστήσει, επιτίθεται στο σπίτι των μυρμηγκιών και τα ξεθάβει. Τότε το κοράκι ανοίγει τα φτερά του και σηκώνεται όρθιο χωρίς καμία κίνηση και αφήνει τα μυρμήγκια να του επιτεθούν.
Σε αυτή την επίθεση, τα μυρμήγκια πασπαλίζουν μυρμηκικό οξύ πάνω του, το οποίο λειτουργεί ως φυτοφάρμακο για μύκητες και μικρόβια και το κοράκι ξεφορτώνεται τα αίτια της ασθένειας.
Πόλεμος 🇮🇷 Ιράν και Ισραήλ 🇮🇱 Περιλήψεις του τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή
✔Όλα τα μέσα ενημέρωσης της περιοχής ανακοινώνουν ότι το Ιράν ετοιμάζει μια μαζική επίθεση στο Ισραήλ, πολύ μεγαλύτερη από αυτή του Απριλίου.
Τα πέντε πιο εντυπωσιακά γεγονότα στον αθλητισμό.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να σπάσει το ρεκόρ 4 λεπτών στο μίλι στον στίβο, το οποίο τελικά έσπασε ο Roger Bannister, αλλά αυτό το παγκόσμιο ρεκόρ κράτησε μόνο για 46 ημέρες.
Αν ο Μάικλ Φελπς ήταν χώρα, θα είχε την αρ. 35 στη λίστα των χρυσών Ολυμπιακών μεταλλίων όλων των εποχών, μπροστά από 97 έθνη.
Τα χωριά της Καρδίτσας(Πευκόφυτο )φωτογραφίες
Το Πευκόφυτο
είναι ένα μικρό ορεινό χωριό, χαρακτηριζόμενο
ως "οικισμός ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους", χτισμένο σε υψόμετρο περίπου
650 μέτρων και ανήκει διοικητικά στο Δήμο
Μουζακίου Καρδίτσας. Στο χωριό,
συμπεριλαμβάνονται και οι οικισμοί
Νησιά, Χαραυγή και Πάδη.
Ποιες είναι μερικές από τις πιο αστείες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν ποτέ;
Έλεγχα τη ροή στο facebook και εκεί είδα μια σειρά από εικόνες διάσημων διασημοτήτων σε όλο τον κόσμο. Και δίπλα τους είναι αυτοί που μοιάζουν . Δείτε αυτά μόνοι σας.
- Υπάρχει ένας ακόμη Πούτιν σε αυτόν τον κόσμο!!
2.Όταν κάποιος λέει « Ήταν δικό σου λάθος »
Παλιός κινηματογράφος(Φράνκο και Ciccio)
O Φράνκο και o Ciccio είναι δύο ελαφρόμυαλοι νεαροί Ιταλοί, τους οποίους από παρεξήγηση έχουν εκλάβει ως κατασκόπους της KGB , όχι μόνο κυβερνητικοί πράκτορες αλλά και από άλλες ξένες κυβερνήσεις
Ηθοποιοί: Franco Franchi,Ciccio Ingrassia, Ingrid Schoeller,Carla Calò, Aroldo Tieri,Annie Gorassini Μουσική: Piero Umiliani
Ποια ήταν η τελετή έναρξης των καλύτερων Ολυμπιακών Αγώνων; Αθήνα 2004/Πεκίνο 2008/Λονδίνο 2012/
Αθήνα 2004/Πεκίνο 2008/Λονδίνο 2012/
Αθήνα 2004
Η γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων, η Αθήνα δεν είχε φιλοξενήσει σύγχρονους Αγώνες για περισσότερο από έναν αιώνα (από το 1896).
Τα χωριά της Καρδίτσας (Καππαδοκικó-Κεμερλερ )
Το Καππαδοκικό οικοδομήθηκε το 1926 από Έλληνες πρόσφυγες (που ζούσαν στη Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, την κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού), οι οποίοι ήρθαν το 1924 με την Συμφωνία Ανταλλαγής των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Ανεχώρησαν στις 29 Αυγούστου από το λιμάνι της Μερσίνας με το πλοίο που ονομάζονταν Αγ. Ιωάννης και μετά από ταξίδι 11 ημερών αποβιβάστηκαν στις 8 του Σεπτέμβρη του 1924 στο μικρό Νησάκι του Αγ.Γεωργίου της Σαλαμίνας ,απέναντι από το Πέραμα του Πειραιά. Ο αρχικός προορισμός ήταν ο Βόλος, όπου και παρέμειναν εκεί ελάχιστοι.
Οι υπόλοιποι που ήταν και η πλειονότητα , ανεχώρησαν για την Καρδίτσα. Αρκετός αριθμός μετέβη και στο έτοιμο χωριό θηριόπετρα της Αριδαίας που εγκατέλειψαν με την ανταλλαγή του πληθυσμού το 1924 οι Τούρκοι, ενώ μικρός αριθμός μετέβη στα Γιάννενα και στις Σέρρες. Οι Καππαδοκίτες της Καρδίτσας λοιπόν , ελάχιστοι προτίμησαν να μείνουν στην περιοχή ΚΕΜΕΡΛΕΡ (παλαιό τσιφλίκι Τούρκου Πασά Διοικητού της περιοχής), όπου υπήρχαν υποτυπώδη οικήματα χωρίς πόρτες και παράθυρα, ενώ οι περισσότεροι , προτίμησαν να πάνε και να μείνουν για δύο(2) χρόνια μέχρι να κατασκευαστεί το χωριό στους Στρατώνες στη Καρδίτσα. Χτίστηκε ένα άμορφο χωριό, πλούσιο σε πράσινο και με πλατεία 10 στρεμμάτων!. Έχει δύο ναούς, τον Αγίο Νικολάο και τη Ζωοδόχου πηγή.
Το Καππαδοκικó βρίσκεται 10 χιλιόμετρα από τους Σοφάδες, και 25 χιλιόμετρα από την Καρδίτσα.
Οι κάτοικοι στην πλειονότητά τους ασχολούνται με τη Γεωργία. Στα περισσότερα από τα 12.000 στρέμματα που ανήκουν στο χωριό , καλλιεργούνται κυρίως βαμβάκι και σιτηρά .
Με την απογραφή έχουν καταγραφεί 527 άνθρωποι, ενώ στους εκλογικούς καταλόγους είναι πάνω από 650 εγγεγραμμένοι.Το υψόμετρο είναι 120 μέτρα.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αυθεντικά αντικείμενα απο Καππαδοκία στο Λαογραφικο Μουσείο του Καππαδοκικου
 |
Πηγή facebook.
Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος (με ελληνικούς υπότιτλους)THE GOOD THE BAD AND THE UNGLY
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑTHE GOOD THE BAD AND THE UNGLY
Είμαστε στα τέλη του 1965, όταν το «Για μια χούφτα δολάρια» (1964) και η «Μονομαχία στο Ελ Πάσο» (1965) δεν είχαν κυκλοφορήσει ακόμα στις ΗΠΑ και δεν το σκόπευε εξάλλου κανείς.
Η πανευρωπαϊκή επιτυχία των δυο φιλμ του Σέρτζιο Λεόνε δεν πέρασε ωστόσο απαρατήρητη από τα γεράκια του Χόλιγουντ και σύντομα δύο στελέχη της United Artists θα βρίσκονταν στη Ρώμη για να συναντήσουν τον σκηνοθέτη και τον σεναριογράφο του, Λουτσιάνο Βιντσεντζόνι.
Να αγοράσουν τα δικαιώματα των δύο αχτύπητων σπαγγέτι γουέστερν ήθελαν απλώς για την Αμερική και έδιναν μάλιστα στον παραγωγό Αλμπέρτο Γκριμάλντι το θηριώδες ποσό των 900.000 δολαρίων. Φανταστείτε πως ο Κλιντ Ίστγουντ δεν ήταν καν γνωστός στην Αμερική.
Οι Άρνολντ Πίκερ και Άρθουρ Γκριμ του χολιγουντιανού στούντιο ρώτησαν το τρίο των Ιταλών ποια ήταν τα επόμενα σχέδιά τους, ελπίζοντας να ακούσουν πως είχαν στα σκαριά κι άλλο ένα σπαγγέτι γουέστερν, μπας και αγόραζαν τριλογία, που καθόταν όσο να πεις καλύτερα στα αυτιά τους. Οι τρεις τους δεν είχαν συζητήσει ποτέ ένα τέτοιο ενδεχόμενο, σφήνα μπήκε όμως ο δαιμόνιος Βιντσεντζόνι και αυτοσχεδίασε μια έμπνευση της στιγμής: «Δεν ξέρω γιατί, αλλά η αφίσα μού ήρθε πρώτη στο μυαλό», θα θυμηθεί χρόνια αργότερα, «il buono, il brutto, il cattivo, ο καλός, ο κακός, ο άσχημος. Είναι η ιστορία τριών αληταριών που γυρνοβολούν στον Εμφύλιο Πόλεμο αναζητώντας λεφτά».
Του άρεσε πολύ η ιδέα του Πίκερ, πού να ξέρει πως αυτό ήταν όλο, και συμφώνησε να χρηματοδοτήσει την ταινία που θα έκλεινε την τριλογία και την επόμενη χρονιά θα παιζόταν ολόκληρη στις ΗΠΑ, γεννώντας έναν από τους μύθους του παγκόσμιου κινηματογράφου!
Ως «Τριλογία των δολαρίων» θα έμενε γνωστή, αν και σήμερα κανείς δεν αμφιβάλλει πως η τρίτη και τελευταία ταινία είναι το βαρύ πυροβολικό της. Αυτή που θα φέρει κοντά τον κυνηγό των επικηρυγμένων με τον φτωχοδιάβολο και θα τους βάλει απέναντι στον αδίστακτο κακοποιό, σε έναν λυσσαλέο αγώνα δρόμου που οδηγεί στον καλά κρυμμένο θησαυρό.
Και έμελλε η καθεμιά να είναι όχι μόνο πιο πετυχημένη εμπορικά από την προηγούμενη, αλλά και αρτιότερη καλλιτεχνικά. Το μόνο σταθερό, η εκπληκτική μουσική του Ένιο Μορικόνε, που στον «Καλό, τον κακό και τον άσχημο» (1966) τα έδωσε κυριολεκτικά όλα υπογράφοντας ένα από το γνωστότερα και πιο κλασικά soundtracks της έβδομης τέχνης. Και πιο εμπορικά, μένοντας στα charts για περισσότερο από έναν χρόνο.
Η τριλογία αναβίωσε το γουέστερν, έστω και τόσο παραλλαγμένο που έμοιαζε παρωδία στα μάτια των παλιότερων (όπως ο Τζον Γουέιν, σφοδρός πολέμιος τόσο των σπαγγέτι γουέστερν όσο και του ίδιου του Κλιντ Ίστγουντ), στέλνοντας ιδιαίτερα το τρίτο της φιλμ στο κινηματογραφικό πάνθεο.
Και η αλήθεια είναι πως σήμερα όλα είναι θρυλικά για τον «Καλό, τον κακό και τον άσχημο», όπως η υπέρογκη αμοιβή που ζήτησε ο Ίστγουντ και καθυστέρησε την παραγωγή του! Όταν διάβασε το ολοκληρωμένο σενάριο και είδε πως θα μοιραστεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο με άλλους δύο, τον Λι Βαν Κλιφ (που έπαιξαν μαζί στη «Μονομαχία») και τον Ιλάι Γουάλας, σκυθρώπιασε λέγοντας «αν συνεχίσουν έτσι, στην επόμενη ταινία θα πρωταγωνιστώ με το αμερικανικό ιππικό»!
Αρνήθηκε λοιπόν να παίξει και έπρεπε να βάλουν λυτούς και δεμένους για να τον πείσουν, παρά το γεγονός ότι στις ΗΠΑ ήταν ακόμα άγνωστος. Το σταριλίκι, σταριλίκι όμως. Ζήτησε τελικά 250.000 δολάρια για να παίξει, μια αμοιβή που ήταν μεγαλύτερη από όλο τον προϋπολογισμό της «Μονομαχίας στο Ελ Πάσο», συν 10% από τα κέρδη της αμερικανικής κυκλοφορίας. Και ως τελικό «τυράκι», του έταξαν και μια κατακόκκινη Ferrari.
Ο απρόθυμος να συνεργαστεί με ιταλό σκηνοθέτη σε γουέστερν Ιλάι Γουάλας, από την άλλη, χρειάστηκε απλώς να δει μερικά μόνο λεπτά από τα πρώτα δύο φιλμ για να πει το «ναι». Και μέσα σε όλα, και παρά το γεγονός ότι είχαν ήδη κάνει δυο ταινίες μαζί, ο Σέρτζιο Λεόνε δεν μιλούσε γρι αγγλικά μέχρι εκείνη την άνοιξη του 1966, κι έτσι χρειαζόταν πάντα μεταφραστή για να επικοινωνεί με τον Ίστγουντ και τον Λι Βαν Κλιφ. Με τον Γουάλας τα έλεγαν στα γαλλικά που τα κουτσομιλούσαν αμφότεροι.
Και βέβαια υπήρχε πάντα και αυτό το ενοχλητικό θέμα με το ποιος είναι ο κακός και ποιος ο άσχημος. Στο τελικό φιλμ, ο Τούκο Ραμίρεζ του Γουάλας είναι όπως ξέρουμε ο «Άσχημος» και ο Αγγελομάτης του Λι Βαν Κλιφ ο «Κακός». Μόνο που στο τρέιλερ για το αμερικανικό κοινό τα πράγματα ήταν κομματάκι διαφορετικά: ο Λι Βαν Κλιφ έπαιζε τον «Άσχημο» και ο Γουάλας τον «Κακό». Εννοείται ότι έγιναν και πάλι διαπραγματεύσεις!
Όλα αυτά απέδωσαν όμως τον ίδιο τον βασιλιά των σπαγγέτι γουέστερν, μια διασκεδαστικότατη ταινία που τη ρουφάς μονοκοπανιά και εύχεσαι να είχε λίγο ακόμα. Είναι η άφθονη αιματοχυσία, η διάχυτη λαιμαργία για τον εύκολο πλουτισμό και η έλλειψη γυναικείας παρουσίας που έκαναν το φιλμ λες κλασικό από τα γεννοφάσκια του. Αλλά και το πρόδηλο χιούμορ, ακόμα και τα αντιπολεμικά του μηνύματα που μπαίνουν από το παράθυρο, συνθέτοντας ένα πυκνό κράμα νοημάτων και εικόνων που κορυφώνεται στην περιβόητη σκηνή του νεκροταφείου, τη θρυλικότερη κατά πολλούς μονομαχία που έλαβε ποτέ χώρα στο σελιλόιντ.
Εκεί που εικόνα και μουσική δημιουργούν ένα αδιάρρηκτο όλο και δεν ξέρεις τι έχει φτιαχτεί πρώτο. Και η αλήθεια είναι πως Λεόνε και Μορικόνε είχαν την πλέον ιδιαίτερη σχέση δημιουργών, καθώς πολλές φορές τα πλάνα του σκηνοθέτη καβαλούσαν στη μουσική του συνθέτη (και όχι το αντίθετο), που παιζόταν δυνατά στο γύρισμα.
Οι κρωγμοί των κορακιών, τα αλυχτήματα των κογιότ και οι νευρικές εναλλαγές γωνίας λήψης ενορχηστρώνουν μαεστρικά έναν μακάβριο χορό θανάτου ανάμεσα σε τρεις πιστολέρο, που παρατηρούν λες παθητικά τα ιστορικά γεγονότα που εκτυλίσσονται μπροστά τους καθώς αυτοί έχουν άλλα στο καιροσκοπικό μυαλό τους.
Αυτό το κυνήγι θησαυρού μέσα σε συνθήκες πολέμου, του αμερικανικού εμφυλίου εδώ, αποθεώνει τον κυνικό τυχοδιωκτισμό και συμπυκνώνεται σε μια από τις πλέον αξιομνημόνευτες σκηνές, εκεί που ο «Ξανθούλης» Ίστγουντ δίνει το φτυάρι στον Τούκο απειλώντας τον με το γεμάτο του κολτ: «Βλέπεις, φίλε μου, σ’ αυτό τον κόσμο υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που κρατούν γεμάτο πιστόλι και αυτοί που σκάβουν. Εσύ σκάβεις»! Ο σαρκασμός στο μεγαλείο του…
Γιατί να το δεις: για τον ίδιο του τον θρύλο, έναν από αυτούς που δεν μπορείς να προσπεράσεις αδιάφορα. Και για τις καλοστημένες και πανέμορφες σκηνές του φυσικά, που το κάνουν αυτομάτως συνώνυμο του μεγάλου κινηματογράφου. Αλλά και για την άφθονη βία που περιστρέφεται γύρω από αυτό το καταραμένο σεντούκι με τον χρυσό της Συνομοσπονδίας.
Αλλά και για την εμβληματική μουσική του, που δεν πλαισιώνει το φιλμ ως «χαλί», αλλά αποκτά καίριο δραματουργικό ρόλο, διατρέχοντας είδη και ρεύματα με την άνεση του μεγάλου Μορικόνε. Δύσκολα θα ξανακούσεις τέτοιους ήχους σε ταινία…
«Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος»
Παραγωγή: Ιταλία/Αμερική
Σκηνοθεσία: Σέρτζιο Λεόνε
Πρωταγωνιστούν: Κλιντ Ίστγουντ, Λι Βαν Κλιφ, Ίλαϊ Γουάλας
newsbeast.gr
H φωτογραφία ;⁉️
Κυκλοφοριακή συμφόρηση κοντά στην Πύλη του Βρανδεμβούργου - 1989 . Χιλιάδες Ανατολικογερμανοί μετακομίζουν στο Δυτικό Βερολίνο το πρώτο Σάββατο μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Subscribe to:
Posts (Atom)