Latest Post




Η Αστρίτσα  είναι χτισμένη σε υψόμετρο 94 μέτρων, ανάμεσα στους ποταμούς Ενιπέα και Σοφαδίτη. Απέχει 23 χιλιόμετρα από την Καρδίτσα και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Παλαμά. Κατά την απογραφή του 2011 αριθμούσε 116 κατοίκους.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ονομαζόταν Μπουλή και με αυτή την ονομασία αναφέρεται το 1883 κατά την προσάρτησή του στον τότε Δήμο Φύλλου .

Το χωριό έχει να επιδείξει ιστορικά διατηρητέα μνημεία, όπως ο πέτρινος ιερός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου που χρονολογείται από το 1740.


κοιμηση-θεοτοκου-αστριτσα-καρδιτσα


Ως δείγμα αρχιτεκτονικής του τέλους του 19ου αιώνα έχει χαρακτηριστεί το κονάκι-τσιφλικόσπιτο «Κοέν» που αποτελεί σημείο αναφοράς για τους κατοίκους της περιοχής λόγω της σύνδεσής του με τους αγώνες των κολίγων εναντίον των τσιφλικάδων της Θεσσαλίας. Πρόκειται για μία πλούσια κατασκευή, καθώς είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένη από καλοδουλεμένους λίθους, υλικό δυσεύρετο και ακριβό εκείνη την εποχή στον κάμπο. Kατασκευάστηκε τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, ενδεχομένως από Tούρκους τσιφλικάδες της περιοχής, οι οποίοι φεύγοντας το 1881 με την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, πούλησαν το τσιφλίκι τους στον Hλία Kοέν.

 





Ιστορικό διατηρητέο μνημείo που χρήζει ειδικής κρατικής προστασίας έχει κηρυχθεί και το πέτρινο τετράτοξο γεφύρι της Αστρίτσας,

Πηγή φώτο -petrinagefiria.


Το Πέτρινο τετράτοξο γεφύρι με τα τόξα του ασύμμετρα τοποθετημένα μεταξύ τους. Είναι κατασκευασμένο από λευκούς και γκρίζους πελεκητούς ασβεστόλιθούς, αρμολογημένους με γκρίζο ασβεστοκονίαμα. Γεφυρώνει τον Χτούρη παραπόταμο του Φαρσαλιώτη ποταμού. Χτίστηκε πιθανότατα στα τέλη του 18ου αιώνα με τις αρχές του 19ου. Δυστυχώς ένα πανέμορφο γεφύρι που ενώ το 1999 χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο σήμερα είναι ένας τεράστιος σκουπιδότος και τόπος συγκέντρωσης στάσιμων νερών που βγάζουν μία απαίσια μυρωδιά.

 

Πηγή φώτο -petrinagefiria.

 



 

 

Το ελληνορθόδοξο μοναστήρι Sumela είναι αφιερωμένο στη Παναγία και βρίσκεται στο Karadağ στα Ποντιακά Όρη.. Φωλιασμένο σε έναν απότομο βράχο σε υψόμετρο περίπου 1.200 μέτρων, αρκετά σουρεαλιστικό στα μάτια του επισκέπτη. Η ημερομηνία ίδρυσης τοποθετείται στον 4ο αιώνα μ.Χ.

 Κατόπιν απόφασης των τουρκικών αρχών, άδεια για την τέλεση θείας λειτουργίας στην Παναγία Σουμελά δόθηκε φέτος (2024)για την Παρασκευή 23 Αυγούστου.
Ανήμερα της εορτής των Εννιαήμερων της Παναγίας και όχι τον Δεκαπενταύγουστο, στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπως συνέβαινε τα τελευταία χρόνια.

 

Πηγή  https://karditsiotikomaslati.blogspot.com/

 


Το 1892 στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ένας 18χρονος φοιτητής πάλευε να πληρώσει τα δίδακτρα του. Ήταν ορφανός και δεν ήξερε πού να βρει χρήματα, ωστόσο σκέφτηκε μια έξυπνη ιδέα.



Τα σχολεία στον Παλαμά
Ο Γάλλος αρχαιολόγος Léon Heuzey, ο οποίος πέρασε το καλοκαίρι του 1858
από το πεδινό κεφαλοχώρι του Παλαμά, αναφέρει ότι λειτουργούσαν εκεί τρία δημοτικά σχολεία. Το ένα από αυτά ήταν αλληλοδιδακτικό με έναν δάσκαλο, ο οποίος έπαιρνε ως μισθό 2.500 πιάστρα (γρόσια) τον χρόνο. Τότε έκτιζαν και ένα τέταρτο, που προοριζόταν για ελληνικό σχολείο, βρίσκονταν μάλιστα σε διαπραγματεύσεις με κάποιον δάσκαλο, στον οποίο πρόσφεραν ετήσιο μισθό 5.000 πιάστρα, αλλά εκείνος ζητούσε 7.000. Τα παραπάνω δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό του Παλαμά από τον Heuzey, ως ενός από τα πλουσιότερα χωριά του θεσσαλικού κάμπου


Το Μοσχολούρι, βρίσκεται βορείως των Σοφάδων Καρδίτσης, στην καρδιά του κάμπου της Δυτικής Θεσσαλίας, και στην διάρκεια της

Τουρκοκρατίας ήταν σημαντικό εμπορικό κέντρο, με πανελληνίως γνωστή τη μεγάλη εμποροπανήγυρη του, στην οποία πωλούνταν και βιβλία . Ο Κ. Δημαράς αναφέρει ότι "αρκετή κίνηση βιβλίων γίνεται στα μεγάλα ετήσια εμπορικά πανηγύρια, στο Ζητούνι, στο Μοσχολούρι" . 

Το Μοσχολούρι είχε στενές σχέσεις με τα γειτονικά Τρίκαλα, τα οποία ήταν το διοικητικό, εμπορικό, στρατιωτικό και πνευματικό κέντρο της Δυτ. Θεσσαλίας. Ήταν το κέντρο του πεδινού πληθυσμού και δεν κατοικούνταν από Τούρκους. Εδώ λοιπόν λειτούργησε αξιόλογο σχολείο από τα μέσα του ΙΣΤ' αι. (οπωσδήποτε πριν από το 1570) . Σ' αυτό ίσως δίδαξε και ο Αναστ. Γόρδιος, πριν από την εγκατάσταση του στα Βραγγιανά (1682) και τη μεγάλη εκπαιδευτική του δράση . 

Στο Μοσχολούρι έζησε και ανέπτυξε αξιόλογη δράση, μεταξύ 1560 και 1600 περίπου, ο λόγιος Συνέσιος ο Ελλάνικος, ο οποίος διακρίθηκε ως ποιητής και επιγραμματοποιός, είχε δε αλληλογραφία με σημαίνοντα πρόσωπα της εποχής του, όπως ο Γαβριήλ Σεβήρος. Ο Συνέσιος φέρεται ως ο ιδρυτής της Σχολής Μοσχολουρίου την περίοδο της παραμονής του εκεί . 

Από το Μοσχολούρι καταγόταν ο δάσκαλος και κήρυκας του Ευαγγελίου στην Κωνσταντινούπολη και το Ιάσιο Ζαχαρίας(β' μισό ΙΖ' αι.), ο οποίος υπήρξε μαθητής του Ευγενίου Βούλγαρη. Πιθανολογείται ότι αργότερα εγκαταστάθηκε στην πατρίδα του, όπου και δίδαξε . 

Στα μέσα του IH' αι. δίδαξε στο σχολείο Μοσχολουρίου ο Νικόλαος Μπάρκοσης ή Βαρκούσιος , ενώ λίγο αργότερα (1760-1766 περ.) δίδαξε ο Θεσσαλός Νικόλαος Καρατζάς, φίλος του επισκόπου Λιτζάς και Αγράφων Νεκταρίου . Στο διάστημα 1815-1818 υπολογίζεται ότι δίδαξε στο Μοσχολούρι ο Τσαριτσανιώτης Ιωάννης Οικονόμου, αδελφός του μεγάλου δασκάλου Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων . Την ίδια περίοδο εικάζεται ότι δίδαξε εδώ και ο Λαμιώτης δάσκαλος Χριστόδουλος Κονομάτης . 

Η Σχολή Μοσχολουρίου παρήκμασε και διέκοψε τη λειτουργία της στη διάρκεια της Επαναστάσεως του 1821


Το σχολείο στη Μεταμόρφωση (Κουρτίκι) 

 Στο καραγκουνοχώρι Κουρτίκι λειτουργούσε σχολείο το 1819 με δάσκαλο κάποιον Θωμά, ο οποίος καταγόταν από τον γειτονικό Παλαμά. Το 1857 δίδασκε εκεί ο Ευάγγελος Δημητριάδης, ενώ το 1870, με έξοδα της Εκκλησίας και προσωπική εργασία των κατοίκων, άρχισε να κτίζεται στο Κουρτίκι χωριστό κτίριο για τη στέγαση του σχολείου. Το 1878 δίδαξε ο Απόστολος Τζιαρούλης, ενώ το 1880 ο Γεώργιος Πυργιώτης

Το σχολείο Μακρυχωρίου 

 Στα τέλη του IH' αι. με τις αρχές του ΙΘ" λειτουργούσε σχολείο στο Μακρυχώρι. Αυτό συμπεραίνεται από το αυτοβιογραφικό στιχούργημα του γνωστού λόγιου και κωδικογράφου μοναχού στη Μονή Δουσίκου Χατζη-Γεράσιμου, ο οποίος καταγόταν από το Μακρυχώρι . 

Το σχολείο Σοφάδων 

 Στους Σοφάδες λειτουργούσε σχολείο από τα μέσα του IH' αιώνα. Σ' αυτό φοίτησε ο μετέπειτα δάσκαλος στη Μακρυνίτσα Θεόδωρος Αναγνώστης(περ. 1740-1813) , καθώς και ο επίσκοπος Λιτζάς και Αγράφων Δοσίθεος Παναγιωτίδης(1762-1842)24 . Στις αρχές του ΙΘ' αι. συναντούμε πολλούς Σοφαδίτες λογίους, οι οποίοι oc προεγγράφονται συνδρομητές σε σπουδαία συγγράμματα . Το σχολείο των Σοφάδων, που διατηρήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάηκε στην Θεσσαλική Επανάσταση του 1878. Τα τελευταία πριν από την απελευθέρωση χρόνια λειτουργούσαν εκεί δημοτικό και ελληνικό σχολείο . 

Το σχολείο στην Καρδίτσα 

 Στην Καρδίτσα λειτούργησε ελληνικό σχολείο περί τα μέσα του ΙΘ' αιώνα . Στα 1871 λειτουργούν στην Καρδίτσα δύο σχολεία, ένα αλληλοδιδακτικό και ένα ελληνικό με 40 και 20 μαθητές αντιστοίχως . 

Το σχολείο στη Ματαράγκα 

 Το 1878 λειτουργούσε σχολείο στη Ματαράγκα με "ελληνοδιδάσκαλο" κάποιον Γεωργολόπουλο, ο οποίος "κατεμελίσθη υπό των βαρβάρων ανηλεώς", όπως και η σύζυγος του . θ. 

Το σχολείο στο Αγναντερό(Μεσδάνι) 

 Τον τελευταίο πριν από την απελευθέρωση χρόνο (1881) λειτουργούσε σχολείο στο Μεσδάνι(Αγναντερό) με δάσκαλο τον Ηπειρώτη Γεώργιο Β. Σωτήρη, ο οποίος στα Απομνημονεύματα του σημειώνει: "1881 Ιουλίου 18, Σάββατον, συνεφώνησα διδάσκαλος εις Μεσδάνι. Εκεί εγνώρισα τον Χρηστάκην Χρηστοβασίλην, με τον οποίον συνέδεσα αδελφικήν και αδιάρρηκτον φιλίαν [...]. Ούτος μου αφήρεσε και τίνα διδασκαλικά ελαττώματα, απότοκα της τουρκικής δουλείας" 

Το σχολείο στη Μυρινα(Μυρονσι) 

 Στη Μύρινα(Μυρούσι, Μίρ και Μοίρους) λειτουργούσε σχολείο τη χρονιά 1875-76 με δάσκαλο τον Γεώργιο Β. Σωτήρη .

 


ΣΕΪΖΑΝΗ, Επανάσιααις 1878, σ.393 * Εφημ. Ευνομία (Λαμίας), φ. της 21-3-1878. 

ΚΑΡΑΦΥΛΛΗ, "Παιδεία", ό.π., φ. της 1-7-1992. 

Εφ. θεσσαλιώτις, της 5-12-1887. 27. ΗΕυΖΕΥ,0ΔΟΙΠΟΡΙΚΟ«96

ΚΑΡΑΦΥΛΛΗ, Παζάρι Μοσχολουρίου, σσ.65,69

 

Ένα καλό σνακ πρωτεΐνης πριν τον ύπνο είναι αυτό που παρέχει μια ισορροπία πρωτεϊνών, υγιών λιπών και σύνθετων υδατανθράκων για την υποστήριξη της μυϊκής αποκατάστασης και τη διατήρηση σταθερών επιπέδων σακχάρου στο αίμα όλη τη νύχτα.

 

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1972, οκτώ μέλη του Μαύρου Σεπτέμβρη διείσδυσαν στο Ολυμπιακό Χωριό του Μονάχου. Οπλισμένοι με AK-47, πήραν όμηρους 11 Ισραηλινούς αθλητές και προπονητές, δολοφονώντας τους  και   δύο στην αρχική επίθεση.

Η «Επιχείρηση Wrath of God» είχε στόχο περισσότερους από δώδεκα υπόπτους σε όλη την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή.

Είναι  ένα λαϊκό foxtrot με τίτλο «Αν δεν αλλάξεις» με τον Λουκά Νταράλα και τον – αγνώστων λοιπών στοιχείων – Μπάμπη Παριανό και το δεύτερο ένα swing με τίτλο «Βρήκα μι’αγάπη» με ερμηνευτή τον Μπάμπη Παριανό.

Στο video μπορείτε να ακούσετε και τα δυο τραγούδια. 

 

Οι καλύτεροι πάγκοι ποδοσφαίρου στην ιστορία.

1. FC Barcelona 2007

2. Ρεάλ Μαδρίτης 2003

3. Ίντερ Μιλάνο 2001

4. Ρεάλ Μαδρίτης 12/11 & Μίλαν 09/08

5. Μπάγερν Μονάχου 2015

6. Άρσεναλ 05/06 & Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 03/02

7. Γιουβέντους 1999

8. Μάντσεστερ Σίτι 23/22

9. Ντόρτμουντ 16/15 & Ρεάλ Μαδρίτης 20/19

10. Ισπανία 2013

11. Βέλγιο 16/17

12. Λίβερπουλ & Ατλέτικο Μαδρίτης 19/18

13. Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 21/22



 Ο Δήμος Θέος υπήρξε ένας ρηξικέλευθος δημιουργός που με το έργο του και ιδιαίτερα με την ταινία του «Κιέριον» σημάδεψε τον ελληνικό κινηματογράφο. Δίκαια θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ). Εκτός από τον κινηματογράφο, ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία στην τηλεόραση και το θέατρο, καθώς και με τη συγγραφή δοκιμίων στο πεδίο της αισθητικής, ενώ δίδαξε σκηνοθεσία και κινηματογραφική θεωρία. Πίστευε ότι ο άνθρωπος της τέχνης για να είναι χρήσιμος, προτού αρχίσει να δημιουργεί πρέπει να γίνει ο ίδιος έργο τέχνης, να ζει σαν καλλιτέχνης, αρχή που τήρησε μέχρι τέλος της ζωής του, χωρίς να φοβάται κανένα τίμημα.

Ο Δήμος Θέος γεννήθηκε στα Άγραφα της Καρδίτσας στις 10 Οκτωβρίου 1935. Κατέβηκε στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1953 και αρχικά απασχολήθηκε σε χειρωνακτικές εργασίες, ενώ στη συνέχεια βρέθηκε να εργάζεται ως βαφέας σκηνικών στο θέατρο «Ακροπόλ». Ύστερα από την εργασία του για τα σκηνικά της ταινίας «Έγκλημα στο Κολωνάκι» (1959) βρέθηκε στο κινηματογραφικό συνεργείο του σκηνοθέτη και παραγωγού Τζανή Αλιφέρη. Για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια εργάστηκε ως βοηθός του σε ταινίες του εμπορικού κινηματογράφου, όπως «Έκλαψα πικρά για σένα» και «Ένας ντελικανής», όπου συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον κινηματογραφιστή Κώστα Φέρρη, με τον οποίο θα δούλευαν συχνά μαζί στο μέλλον.
11

Κατέβηκα στην πρωτεύουσα από την Καρδίτσα στα 18 μου για να βρω την τύχη μου. Άλλαξα διάφορα σπίτια. Στο Παγκράτι έζησα το πιο πολύ, ώσπου εγκαταστάθηκα οριστικά σε αυτήν εδώ την παλιά μονοκατοικία στα Πευκάκια, απομεινάρι άλλης εποχής, ανάμεσα στις σύγχρονες πολυκατοικίες. Ο κήπος θέλει διαρκώς φροντίδα, το σπίτι μαστορέματα, ο φράχτης ενίσχυση γιατί κυκλοφορούν διαρρήκτες, όμως δεν το δίνω αντιπαροχή με τίποτα – αν θέλει, ας το κάνει ο γιος μου!

Η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά ήταν το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «100 ώρες του Μάη» (1963), το οποίο συν-σκηνοθέτησε με τον Φώτο Λαμπρινό. Η ταινία, μία ανεξάρτητη παραγωγή, περιγράφει την πολιτική και κοινωνική διάσταση της πρόσφατης τότε δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη.

Το 1967, πριν από την έλευση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου, ο Θέος ξεκίνησε να σκηνοθετεί την πρώτη ταινία του μεγάλου μήκους «Κιέριον». Φιλμ νουάρ σε πρώτο επίπεδο, η ταινία περιγράφει την προσπάθεια ενός δημοσιογράφου να βρει τον πραγματικό δολοφόνο ενός αμερικανού δημοσιογράφου, για την οποία το παρακράτος τον κατηγορεί πως ήταν συνεργός στον φόνο. Η υπόθεση έχει σαφείς αναφορές στη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ το 1948 και αποτελεί ίσως την πρώτη ελληνική πολιτική ταινία και παράλληλα εγκαινίασε το καλλιτεχνικό ρεύμα που ονομάστηκε «Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος». Πολλοί μετέπειτα γνωστοί σκηνοθέτες, όπως ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, ο Κώστας Σφήκας, ο Κώστας Φέρρης, ο Σταύρος Τορνές, η Τώνια Μαρκετάκη και ο Γιώργος Πανουσόπουλος, συνεργάστηκαν για τη δημιουργία της.

Το Κιέριον ήταν πράγματι η πρώτη ελληνική πολιτική ταινία. Φιλμ νουάρ, αναφερόταν στη δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ το '48 από παρακρατικούς. Οι περισσότεροι ηθοποιοί ήταν ή έγιναν έπειτα σκηνοθέτες: ο Κώστας Φέρρης (με τον οποίο συνεργαστήκαμε συχνά και αναπτύξαμε ιδιαίτερη φιλία), ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Κώστας Σφήκας, ο Σταύρος Τορνές, η Τώνια Μαρκετάκη, ο Κυριάκος Κατζουράκης, ο Γιώργος Κατακουζηνός...Προτού όμως την ολοκληρώσω ήρθε η χούντα κι εγώ έφυγα στην Αγγλία. Εκεί την πρόβαλα μονταρισμένη, κι ενώ ήταν απαγορευμένη εδώ. Την πήγα και στη Βενετία το '68, όπου απέσπασε την εύσημο μνεία   
αρχικά στο Παρίσι και κατόπιν στη Αγγλία, όπου και μοντάρισε μία πρώτη μορφή της. Η δικτατορία είχε απαγορεύσει την προβολή της στην Ελλάδα, αλλά προβλήθηκε σε φεστιβάλ του εξωτερικού, ανάμεσά τους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας του 1968, όπου έλαβε ειδικό βραβείο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1974, μετά τη δικτατορία, κατάφερε να την ολοκληρώσει και να κερδίσει το βραβείο καλύτερης καλλιτεχνικής ταινίας στο 15ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, ενώ ο ίδιος ο Θέος βραβεύτηκε ως καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης. Το «Κιέριον» συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο των ταινιών του γαλλικού περιοδικού «Καγιέ ντι Σινεμά» με τις καλύτερες ταινίες μεταξύ 1968 και 1975. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο φεστιβάλ η «Φόνισσα» του Κώστα Φέρρη, στην οποία ο Θέος είχε συμμετάσχει στη συγγραφή του σεναρίου.

Η επόμενη μεγάλου μήκους ταινία του Δήμου Θέου «Η Διαδικασία» (1976) σηματοδότησε μία νέα σκηνοθετική κατεύθυνση προς έναν δοκιμιακό κινηματογράφο μακριά από το συμβατικό σινεμά. Μία παραλλαγή της ιστορίας της Αντιγόνης, η ταινία αποδοκιμάστηκε έντονα από το κοινό του 17ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και προκάλεσε αμηχανία στους κριτικούς.

Τα επόμενα χρόνια ο Θέος δραστηριοποιήθηκε εκτός της σκηνοθεσίας ταινιών. Είχε ένα μικρό ρόλο στην ταινία «Εξόριστος στην Κεντρική Λεωφόρο» (1979) που είχε συγγράψει και πρωταγωνιστούσε ο Φέρρης, ήταν διευθυντής παραγωγής της ταινίας του Γιάννη Φαφούτη «Τα Όπλα μου Ρίχνουν Λουλούδια» κι έκανε το μοντάζ της ταινίας «Μπαλαμός» του φίλου του Σταύρου Τορνέ. Συνεργάστηκε επίσης με την εκπομπή «Παρασκήνιο» της ΕΡΤ και για τη δημόσια τηλεόραση σκηνοθέτησε τρία επεισόδια της σειράς «Ο Φονιάς» (1982), μία τηλεοπτική διασκευή του διηγήματος του Γεωργίου Βιζυηνού «Ποίος ήτο ο φονεύς του αδελφού μου». Την επόμενη χρονιά σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ «Υπερρεαλιστικό happening» με θέμα το υπερρεαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα.

Η τρίτη κατά σειρά ταινία μεγάλου μήκους του Θέου ήταν ο «Καπετάν Μεϊντάνος» (1987) που συνέχισε να κινείται σε μη συμβατικούς αφηγηματικούς δρόμους. Η υπόθεση διηγείται τη μελέτη της ζωής του ομώνυμου οπλαρχηγού του 17ου αιώνα από έναν τέως διπλωμάτη, εν μέρει μέσα από μαρτυρίες μοναχών και εξερευνά το μυστήριο μιας εικόνας συνδεδεμένης με τη ζωή του Μεϊντάνου. Ο δύσκολος χαρακτήρας της ταινίας προκάλεσε έντονες αποδοκιμασίες στο 28ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και μάλιστα παραλίγο να υπάρξουν και ξυλοδαρμοί στο τέλος της προβολής της. Η ταινία μεταδόθηκε το 1990 ως μίνι σειρά από την ΕΡΤ.

Ο Θέος επέστρεψε στα ντοκιμαντέρ με ένα μεσαίου μήκους για την Αποκάλυψη του Ιωάννου και τη σειρά «Ελληνισμός και Δύση» για την ΕΡΤ1, η οποία παρουσίαζε την αλληλεπίδραση των δύο αυτών πόλων κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα και της αναγέννησης. Επίσης, σκηνοθέτησε κάποια επεισόδια της σειράς ντοκιμαντέρ «Εδώ γεννήθηκε η Ευρώπη».


Είμαι σωκρατικός, παλεύω για τους θεσμούς, αλλά επειδή είμαι και κοπρίτης, δεν θέλω να σχετίζομαι μαζί τους. Ποτέ δεν χρησιμοποίησα υψηλές γνωριμίες και «πλάτες», αντίθετα συγκρούστηκα με διάφορα λόμπι. Είμαι άθρησκος κι επίσης πατριώτης με την έννοια όμως της ελληνικότητας

Η τελευταία ταινία του μυθοπλασίας μεγάλου μήκους ήταν ο «Ελεάτης Ξένος» (1996). Η υπόθεση της ταινίας αφορά την επίσκεψη μιας νεαρής γερμανίδας φιλολόγου στην Αθήνα για να βρει τον πατέρα της που δεν γνώρισε, μόνο για να μάθει πως αυτός είναι νεκρός. Το φιλμ αφηγείται την αναζήτηση των αιτίων του θανάτου του και παράλληλα την ερωτική της σχέση με ένα νεαρό μουσικό. Μία μοντέρνα παραλλαγή του μύθου του Ορφέα και της Ευριδίκης, ο Ελεάτης Ξένος δεν διακρίθηκε εισπρακτικά ή σε κάποιο φεστιβάλ.

Το 2006 το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τίμησε τον Θέο για το σύνολο του έργου του, με μία αναδρομική προβολή των ταινιών του.

Ο Θέος έγραψε το μυθιστόρημα «Μανιάκ Μπέης» και τη νουβέλα «Οκτώ και δέκα επιχειρήματα για την αιωνιότητα του κόσμου», καθώς και κάποια δοκίμια, όπως τα «Φορμαλισμός» και «Το αισθητικό και το ιερό». Έχουν επίσης δημοσιευθεί αρκετά άρθρα του σε περιοδικά.

Δίδαξε κινηματογράφο στη σχολή της Ευγενίας Χατζίκου. Επίσης, από το 1978 και για μία δεκαετία βιοποριζόταν και ως παλαιοβιβλιοπώλης στο Μοναστηράκι, όπου είχε το βιβλιοπωλείο «Ο δικός σας Τιπούκειτος». Πολιτικά παλαιότερα είχε ενταχθεί στην ΕΔΑ, ενώ ήταν γραμματέας της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου.

Ο Δήμος Θέος πέθανε στις 29 Οκτωβρίου 2019 στην Αθήνα, σε ηλικία 83 ετών.

Πηγή:sansimera.gr

 


Προτού υπάρξουν τα ξυπνητήρια, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν καρφιά κολλημένα σε κεριά για να  ξυπνήσουν. Το ρολόι των κεριών έχει χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση του χρόνου και την αφύπνιση των ανθρώπων εδώ και αιώνες. Και λειτουργεί με απλό αλλά ενδιαφέρον τρόπο.


 «Μεγάλος συνθέτης ήταν κι ο Καραπατάκης… Κι εδώ θέλω να δηλώσω υπεύθυνα ότι η μουσική στο Δυο πόρτες έχει η ζωή είναι δική του…»

Κώστας Βίρβος



Γεννήθηκε το 1922 στην Καρδίτσα. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Καψάλης. Μεγάλωσε σε καλλιτεχνικό περιβάλλον, αφού, πατέρας, θείοι, αδέλφια και ξαδέλφια ήταν όλοι μουσικοί. Ο αδελφός του Ηλίας έπαιζε βιολί, και συμμετείχε σε ηχογραφήσεις λαϊκών και δημοτικών τραγουδιών. Ο Λουκάς και ο Ευάγγελος Νταράλας ήταν πρώτα του ξαδέλφια. Εκείνος πρωτόπαιξε λαούτο και αργότερα ξεχώρισε για τις δεξιοτεχνίες του στο μπουζούκι. Εμπειρικός οργανοπαίκτης, έπαιζε ακόμη, κιθάρα, κλαρίνο, πιάνο και σαντούρι. Τo 1945 παντρεύτηκε την κόρη του μεγάλου κλαρινίστα Καρακώστα, με την οποία απόκτησε δύο κόρες.
Στην Αθήνα, κατέβηκε το 1949, οπότε, και ηχογράφησε, στην Odeon, το πρώτο του τραγούδι: Του ανάπηρου η μάνα με ερμηνευτές τη Σούλα Καλφοπούλου, τον Μάρκο Βαμβακάρη και τον Στελλάκη Περπινιάδη. Το 1950-51 εργάστηκε στο κέντρο «Ζούγκλα» μαζί με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον Γιάννη Κυριαζή και τη Σεβάς Χανούμ. Τότε έγραψε και την πρώτη μεγάλη επιτυχία του Όταν κοιμάται ο δυστυχής με τον Τάκη Μπίνη και την Ευαγγελία Μαρκοπούλου σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη, που τον καθιέρωσε.

Το 1952 έπαιξε στα «Κουνέλια» του Στελλάκη Περπινιάδη και ξεκίνησε τη συνεργασία του με την Columbia, η οποία κράτησε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 60, ηχογραφώντας με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, τον Στελλάκη Περπινιάδη, την Καίτη Γκρέυ, τη Γιώτα Λύδια, την Πόλυ Πάνου, τον Στράτο Διονυσίου, τον Μιχάλη Μενιδιάτη κ.α. Ήταν εκείνος που ανακάλυψε τον Μανώλη Αγγελόπουλο, και τον στήριξε με τραγούδια που ταίριαζαν απόλυτα στο εξωτικό ύφος της φωνής του. Την περίοδο 1955-1960 συνδέθηκε, όσο κανένας άλλος, με το ρεπερτόριο του Στέλιου Καζαντζίδη γράφοντας μαζί με τον Χρήστο Κολοκοτρώνη πολλά από τα χαρακτηριστικότερα τραγούδια του. Ακόμη, συνεργάστηκε με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, τον Κώστα Βίρβο, το Νίκο Μουρκάκο, τον Κώστα Μάνεση, τον Κώστα Κοφινιώτη, τον Θάνο Σοφό κ.α. Είναι γνωστό ότι, πολλά, μεγάλα λαϊκά τραγούδια του υπογράφονται από άλλους.
Όπως η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου πούλαγε τους στίχους της, έτσι κι ο Καραπατάκης πούλαγε τις μουσικές του. Παρά το γεγονός αυτό, υπάρχουν πάνω από 250 τραγούδια που φέρουν επισήμως την υπογραφή του. Ήταν πολυγραφότατος και εκτός από τα τραγούδια που χάρισε ή πούλησε, υπάρχουν και αρκετά που έμειναν στα συρτάρια.

Η φήμη του ως συνθέτη και οργανοπαίκτη ήταν μεγάλη. Οι συνθέσεις του ξεχώριζαν για την πολυπλοκότητα των εισαγωγών τους για τη μελωδικότητά τους και για την πλούσια ρυθμική γκάμα τους. Έγραψε από αριστοτεχνικά ζεϊμπέκικα, καρσιλαμάδες και εξωτικά οριεντάλ μέχρι μελωδικά μπολέρο, μπαγιό, φοξάκια και τσα-τσα. Είχε μεγάλη φαντασία και ευχέρεια στο να μετακινείται από το μοντέρνο και το ελαφρότερο ύφος στο καθαρό και το βαρύ λαϊκό, παίζοντας με την ποικιλία των ανατολικών και δυτικών ρυθμών, καλύτερα, ίσως, από τον καθένα. Εκτός από τις Columbia-His Master’s Voice και Odeon-Parlophone, τραγούδια του κυκλοφόρησαν με τις ετικέτες των: Philips-Fidelity-Polydisc, R.C.A Victor, Hellas, Nina, Βιολέτα, Βεντέττα, Sonata, Φαντασία κ.α.

Δημιούργησε δικά του κέντρα και σχολή τραγουδιού τα χρόνια του ’60 στο Αιγάλεω, ενώ, εργάστηκε και στην επαρχία, σε πανηγύρια και κέντρα. Το 1959 ήταν μια σημαντική χρονιά. Τότε γράφτηκε το θρυλικό Δυο πόρτες έχει η ζωή, ενώ, μαζί με το συγκρότημά του εμφανίστηκε στην ταινία «Χίλιες παρά μία νύχτες», δούλεψε στο κέντρο «Κολοκοτρώνης» στην Ιερά οδό με τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Πέτρο Αναγνωστάκη και άλλους, ενώ, την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε και στη Θεσσαλονίκη στο κέντρο «Καλαμάκι» στο Καραμπουρνάκι μαζί με τον Αντώνη Μουστάκα, τη Μαίρη Τζάνετ και τη Στέλλα Γκρέκα. Την περίοδο 1960-61 έπαιξε με δικό του συγκρότημα στο «Σκοπευτήριο» της Καισαριανής έχοντας μαζί του τη νεοεμφανιζόμενη Ρίτα Σακελλαρίου. Αργότερα στα «Αραπάκια» και στη «Βεδουίνα» στην Λεωφόρο Καβάλας και γύρω στο ’67 στη «Νήσο Ύδρα» με τη Σωτηρία Μπέλλου. Στη δεκαετία του ’50 συνδέθηκε με την τραγουδίστρια Μάτα Λώρη (Νταλαγιάννη) με την οποία απόκτησε μια κόρη και μαζί τους έζησε ως το τέλος της ζωής του. Πέθανε από καρκίνο του λάρυγγα στις 27 Μαρτίου του 1974.

ΠΗΓΗ/Περισσότερα στο www.ogdoo.gr



Ένα τραγούδι για τον Ο.Φ.Η.

Ανατρέχοντας, πριν από λίγες ημέρες, στη δισκογραφία του Καραπατάκη, για μια καταγραφή της συνεργασίας του με τον Μανώλη Αγγελόπουλο, έπεσα πάνω σε ένα τραγούδι, που οφείλω να ομολογήσω πως δεν γνώριζα, όπως οφείλω να ομολογήσω ότι, παρά την αναζήτηση, δεν κατάφερα να συγκεντρώσω αρκετά στοιχεία για αυτό.

Πρόκειται για έναν λαϊκό ύμνο για τον Ο.Φ.Η., την ιστορική ομάδα της Κρήτης, σε μουσική του Βασίλη Καραπατάκη και στίχους Ε.Αναστασάκη, που ηχογραφήθηκε με τον – αγνώστων λοιπών στοιχείων – Γιωργάκη. Το τραγούδι δημιουργήθηκε και ηχογραφήθηκε το 1968 ή το 1969. Εικάζω πως αφορμή στάθηκε η άνοδος και η συμμετοχή της ομάδας στην Α’ Εθνική κατηγορία ποδοσφαίρου, για πρώτη φορά στην ιστορία της, την περίοδο 1968-1969.

Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών από τη μικρή εταιρεία «ΒΙΟΛΕΤΤΑ» (ΒΙΟΛΕΤΤΑ 101), έχοντας στην άλλη όψη το τραγούδι «Είμαι της Κρήτης γέννημα» των ίδιων δημιουργών με τον Τάσο Σαρμπάνη…

Author Name

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Name

Email *

Message *

Powered by Blogger.